مقدمه و هدف پیوند کلیه موثرترین روش درمان نارسایی مزمن پیشرفته کلیهesrd محسوب می شود. از آنجایی که بقاء و عملکرد کلیه پیوندی از اهدا کننده کاداور (مرگ مغزی) به طور متوسط کمتر از اهدا کننده زنده می باشد، هرگونه اقدام جهت بهبود عملکرد کلیه از جمله افزایش دیورز در ساعات اولیه پیوند، کمک شایانی به بیماران پیوند کلیه از کاداور می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی برون ده ادراری در 4 ساعت و 24 ساعت اول پس از پیوند و نیز ارزیابی تغییرات پلاسما کراتینین 24 ساعت اول پس از پیوند در بیماران پیوند کلیه از کاداور پس از دریافت سرم کوکتل و مقایسه آن با گروهی که سرم نرمال سالین دریافت کرده اند، می باشد. مواد و روش ها : در این مطالعه که یک کوهورت گذشته نگر تحلیلی است، 50 بیمار گیرنده پیوند کلیه از کاداور (مرگ مغزی) با حداکثر تشابه از جهات مختلف در یک بازه زمانی 3 ساله مورد مطالعه واقع شدند. در این مطالعه یکی از دو گیرنده کلیه پیوندی از یک کاداور به طور راندوم (تصادفی) سرم کوکتل (گروه 1) و دیگری سرم نرمال سالین (گروه 2) طی 2 ساعت اول بعد از پیوند دریافت می نمودند. سرم کوکتل در مطالعه ما حاوی سدیم بی کربنات (5/7 درصد، 50 سی سی)، لازیکس mg/kg)1) و مانیتول (20 درصد ،cc/kg1) بود، و انتخاب پایه سرم بر اساس سدیم پلاسما بیمار انجام شد که در بیماران با سدیم کمتر ازmeq/lit 145 نرمال سالین و naبیش از 145، 1/2سالین انتخاب شد. با مراجعه به پرونده ها برون ده ادراری 4 و 24 ساعت اول پس از پیوند، پلاسما کراتینین قبل و 24 ساعت اول بعد از پیوند، سن، جنس، سالهای دیالیز، زمان ایسکمی گرم و ... برای هر بیمار در data collection form ها ثبت و داده ها توسط نرم افزارstatistic v.10 , spss v.20تحلیل شد. یافته ها : بعد از بررسی نرمال بودن داده ها این مطالعه نشان می دهد که اختلاف معناداری بین دو گروه از نظر برون ده ادراری 4 ساعت اول (p-value = 0/020) و 24 ساعت اول بعد از پیوند(p-value = 0/002)وجود دارد. در رابطه با سطح پلاسما کراتینین نتایج نشان می دهد که قبل از عمل اختلاف معناداری بین دو گروه مشاهده نمی شود یعنی در ابتدای مطالعه دو گروه مشابه بودند.(p-value = 0/2)، در صورتی که در میانگین کراتینین بعد از عمل اختلاف آماری معناداری مشاهده می شود (p-value = 0/033). نتیجه گیری : این مطالعه نشان می دهد که می توان سرم کوکتل را به عنوان افزایش دهنده دیورز بعد از عمل و عامل بهبود عملکرد کلیوی در بیماران پیوندی از کاداور در نظر داشت. کلمات کلیدی : پیوند کلیه کاداور (مرگ مغزی)، دیورز، پلاسما کراتینین .

سابقه و هدف: ریفلاکس ادراری بویژه در کودکان نسبتاً فراوان بوده و همواره یکی از مشکلات تشخیصی و درمانی کادر پزشکی میباشد. در این بیماران معمولاً عفونت های مکرر ادراری شایع و گاهاً بیماران بدون علامت بوده و عوارض این اختلال باعث مراجعه بیماران به مراکز درمانی میگردد. درمان های مختلفی برای این مشکل به کار برده شده است. وانتریس از جمله داروهایی است که به عنوان درمان ریفلاکس ادراری به کار برده شده است. از آنجائیکه تاثیرات این دارو بر کنترل ریفلاکس ادراری هنوز به خوبی شناخته و اثبات نشده است بر آن شدیم تا با بررسی تاثیر آمپول وانتریس در درمان ریفلاکس ادراری ،آن را بررسی نماییم. مواد و روشها: این پژوهش بصورت کارآزمایی بالینی و با بررسی میزان تاثیر آمپول وانتریس (vantris) در درمان ریفلاکس ادراری در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان خاتم الانبیای شاهرود از سال 1391 لغایت 1392 صورت گرفته است. در این تحقیق کلیه بیماران با تشخیص ریفلاکس ادراری، پس از کسب رضایت شرکت در طرح، معاینه و سپس پرسشنامه خود تنظیمی برای همه بیماران تکمیل گردید. سپس بیماران تحت درمان با این دارو با روش استاندارد قرار گرفته و هر 15 روز تا مدت 3 ماه وضعیت بیماران از نظر ریفلاکس مورد معاینه و بررسی قرار گرفته و در برگه اختصاصی هر بیمار ثبت گردید . اطلاعات حاصله پس از جمع آوری و ثبت در رایانه به کمک نرم افزار اماری spss نگارش 16 و آزمون های آماری کای مربع و t-test تجزیه و تحلیل صورت گرفته و مقایسه قبل و بعد از استفاده از دارو انجام گردید. در این تحقیق p<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این طرح 19 بیمار دچار ریفلاکس ادراری از نظر میزان موفقیت روش استفاده از وانتریس تحت مطالعه قرار گرفتند. میانگین سنی کل بیماران 25/8 ±68/8 سال بود که در پسرها 65/2 ±34/7 و در دخترها 12/7 ± 17/8 سال بود. در خصوص گروه سنی نیز، گروه سنی 6 تا 8 سال با 6/31 درصد فراوان ترین گروه را به خود اختصاص داده بود. 2/84 درصد بیماران ساکن شهر و مابقی در روستا ساکن بودند. شایع ترین شکایت بیماران ، عفونت ادراری با 100 درصد موارد و میانگین دوره بیماری آنها 53/5 ±85/3 سال بود. همچنین میانگین bmi کودکان مورد مطالعه 95/35 ±38/17 کیلوگرم بر متر مربع بدست آمد. همه بیماران سابقه مصرف انواع آنتی بیوتیک ها را داشته ولی سابقه عمل جراحی را نداشتند. در پایان مشخص شد که 18 نفر (7/94%) از بیماران بطور کامل با وانتریس درمان شده که این میزان در پسران 100 درصد و در دختران 3/92% بود که بطور معنی داری (p<0.001 ) نشان دهند تاثیر موفقیت آمیز وانتریس در درمان ریفلاکس ادراری می باشد . بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که میتوان از آمپول وانتریس به عنوان یک داروی کنترل و درمان کننده ریفلاکس ادراری با موفقیت زیاد بویژه در کودکان استفاده کرد. کلمات کلیدی: آمپول وانتریس ، ریفلاکس ادراری ، کودکان