احساس امنیت اجتماعی و اقتصادی از جمله ملزومات اساسی توسعه پایدار و موزون یک جامعه به شمار می رود، بدیهی است نبود احساس امنیت از یک طرف به شدت نیروهای پویا در یک جامعه را تحلیل برده و از طرف دیگر هزینه های اجتماعی را بالامی برد بدون اینکه منجر به ارتقا سطح رفاه اجتماعی شده باشد. بی تردید در ایجاد امنیت و احساس امنیت، عوامل گوناگونی دخالت دارند که فقدان آنها برقراری احساس امنیت را کند کرده یا مانع از تحقق آن شده است. پژوهش حاضر به بررسی سنجش میزان احساس امنیت اجتماعی عوامل موثر برآن در بین شهروندان تهرانی پرداخته است. روش بکار گرفته شده در این تحقیق از نوع پیمایشی می باشد که با استفاده از مصاحبه ساختمند با 384 نفر که با استفاده از نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده بودند مصاحبه شده است. احساس امنیت اجتماعی متشکل از چهار شاخص امنیتجانی، مالی، فکری وجمعی در نظر گرفته شد که وضعیت احساس امنیت اجتماعی نزدیک به 90 درصد پاسخگویان متوسط و پایین بوده است و از بین ابعاد امنیت اجتماعی، امنیت مالی وجانی دارای میانگینی به مراتب بالاتر از امنیت فکری وجمعی بود. در این پژوهش به بررسی تاثیر متغیرهایی چون جنس، پایگاه اجتماعی- اقتصادی، گرایش به مشارکت در تامین امنیت، اعتماد اجتماعی و امنیت محل سکونت بر احساس امنیت اجتماعی پرداخته شد که با توجه به سطح معناداری به دست آمده وجود رابطه معنادار بین متغیرهای پایگاه اجتماعی-اقتصادی، اعتماد اجتماعی و گرایش به مشارکت با احساس امنیت اجتماعی تایید شد. در بررسی روابط رگرسیونی نیز مقدار برابر با 0.258 به دست آمد که نشاندهنده این است که متغیرهای وارد شده در مدل فقط 25.8 درصد تغییرات متغیر وابسته را تبیین می کنند و بیشترین میزان تاثیر بر متغیر احساس امنیت اجتماعی را نیز پایگاه اجتماعی- اقتصادی و اعتماد اجتماعی دارد.