نام پژوهشگر: فاطمه ناظم
فاطمه ناظم حسن سبزیان
گستره وسیعی از شیمی آلی سنتزی شامل واکنش های حلقه زایی 3،1-دوقطبی میان 3،1-دوقطبی هایی مانند آزیدهای آلی یا معدنی با دوقطبی دوست های متنوع به منظور تولید حلقه های پنج عضوی نیتروژن دار می باشد. هدف از این پایان نامه سنتز 3،2،1-تری آزول ها و 4،3،2،1-تترازول ها با استفاده از معرف پلیمری پلی(4-وینیل پیریدین) مشبک شده می باشد. 3،2،1-تری آزول ها، هتروسیکل های نیتروژن دار مهمی هستند که دارای مصارف صنعتی، کشاورزی و دارویی می باشند. مس(i) واکنش حلقه زایی 3،1-دوقطبی میان آزید آلی و آلکین انتهایی را کاتالیست می کند. این واکنش بسیار مکان گزین است و تنها ایزومر 4-استخلافی 3،2،1-تری آزول ها را تولید می کند. در اینجا ما در دو روش از معرف پلیمری برای سنتز 3،2،1-تری آزول ها استفاده کرده ایم. در روش اول، یک طیف گسترده از نمک های دی آزونیوم و بنزیل هالیدها با آلکین انتهایی به 1،2،3 -تری آزول ها با استفاده از معرف پلیمری حامل یون آزید تبدیل شده است. در روش دوم، کمپلس مس(ii) با پلی(4-وینیل پیریدین) مشبک، برای سنتز 3،2،1-تری آزول ها از نمک های دی آزونیوم و یا بنزیل هالیدها با آلکین انتهایی استفاده شده است. همچنین 3،2،1-تری آزول ها توسط واکنش حلقه زایی استیل استون، نمک های دی آزونیوم و معرف پلیمری حامل یون آزید در حضور یک باز تهیه شده است. با توجه به اهمیت و گستره وسیع کاربرد تترازول در مصارف صنعتی و داروسازی، سنتز این ترکیبات به دو روش مورد مطالعه قرار گرفته است. در روش اول h1-تترازول های 5-استخلافی از افزایش معرف پلیمری حامل یون آزید به مشتقات بنزونیتریل تهیه شده است. در روش دوم h1-تترازول های 1-استخلافی از مشتقات آنیلین،تری اتیل اورتوفرمات در حضور معرف پلیمری حامل یون آزید تهیه شده است. امروزه، استفاده از شیمی محاسباتی و علم آمار، روند طراحی، بررسی خواص و ارزیابی عملکرد داروهای جدید را به طور قابل توجهی سرعت بخشیده است. روش های بررسی کمی ارتباط ساختار-اثر برای صرفه جویی در زمان و هزینه ها در مراحل طراحی داروهای جدید کمک شایانی به محققان کرده است. هدف از مدل سازی، تحلیل و تشخیص عوامل مهم ساختاری و موثر بر فعالیت زیستی ترکیبات شیمیایی می باشد. در این پایان نامه در ابتدا به بررسی کمی ارتباط ساختمان-اثر یک مجموعه از کومارین ها با خاصیت ضدجهش زایی پرداخته شده است و سپس بر اساس آن ، فعالیت یک خانواده از کومارین های فلوئوره (7-اتوکسی کومارین های فلوئوره) پیش بینی شده است.