امروزه، اقتصاددانان مطالعات تجربی و نظری فراوانی در خصوص تاثیر اندازه دولت بر رشد اقتصادی در کشورهای مختلف انجام داده اند. اکثر آنها متفق القولند که برای چیره شدن بر تنگناهای موجود در کشورهای در حال توسعه، دخالت دولت در فعالیتهای اقتصادی ضروری است. لذا ضروری است که با نگرش علمی به مساله، شناخت دقیقی از فعالیت های دولت و تاثیر آن بر رشد اقتصادی به عمل آید. یک تفکیک از اندازه دولت تجزیه آن بر اساس شاخصهای مختلف است در این مقاله اثر اندازه دولت بر رشد اقتصادی را با چهار مدل متفاوت شامل شاخصهای نسبت مخارج دولت به تولید ناخالص داخلی، نسبت در آمدهای مالیاتی به تولید ناخالص داخلی، نسبت منابع بودجه کل کشور به تولید ناخالص داخلی، نسبت سرمایه گذاری دولتی به تولید ناخالص داخلی مورد بررسی قرار می دهیم. در این مقاله از یک مدل رشد نئوکلاسیک استفاده شده و با استفاده از یک الگوی خود رگرسیون برداری (var) اثر اندازه دولت بر رشد اقتصادی را برای دوره 1350-1389 نتایج به دست آمده از این مقاله نشان می دهد در کوتاه مدت، تنها تاثیر شاخص نسبت مخارج دولت به gdp بر رشد اقتصادی منفی است اما معنی دار نیست. در بلند مدت اثر شاخص مخارج دولت و سرمایه گذاری بر رشد اقتصادی مثبت است اما اثر شاخص در آمد های مالیاتی و منابع بودجه کل کشور بر رشد اقتصادی منفی است.