موزه ملی ایران با نیت موزه باستان شناسی، جهت بازدید تعداد معدودی بازدیدکننده و نمایش تعداد محدودی اشیا، طراحی و در سال 1320 افتتاح گردید .اکنون، پس از سالها که این موزه بدون تغییر کلی در ساختار اولیه همچنان به کار خود ادامه می دهد، مشکلات سازه ای بنا مهمترین عامل تهدید کننده اشیاء تاریخی در زمان وقوع سوانحی مثل آتش سوزی یا زلزله است که به دلیل قدمت بنا و وزن زیاد بعضی اشیاء تشدید شده. طراحی نامناسب فضای داخلی سالن نمایش و تجهیزات نمایشی موجود( ویترین ها و پایه های نگه دارنده اشیاء) علاوه بر ظاهر نامناسب، در کنترل شرایط محیطی و محیط نزدیک اشیاء ناکارآمد هستند و علاوه بر مغایرت با اصول حفاظتی و موزه داری، عامل ایجاد تهدید های زیادی برای اشیاء خواهند بود. مشکل عمده دیگر این مجموعه نداشتن امکانات کافی برای اقشار مختلف جامعه بخصوص معلولین و هماهنگ نبودن با کارکردهای موزه درعصر حاضراست. در این پروژه سعی شده پس از بررسی تعاریف، استانداردها و اطلاعات اولیه در مبانی حفاظت اشیاء و موزه داری، به بررسی اشکالات و نیازها پرداخته و در نهایت با توجه به اصول طراحی صنعتی و معماری فضای داخلی با تاکید بر نکات حفاظت فنی و پیشگیرانه راهکارهای عملی جهت بهبود شرایط موجود ارائه گردد .. در این پیشنهادات حفاظت اشیاء، حفظ هویت و حداقل دخالت فیزیکی در ساختار موزه و قابلیت برگشت پذیری تغییرات پیشنهادی به طور جدی مد نظر بوده تا علاوه بر رفع نیازهای کنونی، همواره امکان تجدید نظر و بازنگری در آن وجود داشته باشد.