امروزه با توجه به رقابتی شدن شرایط بازارها، سازمان ها برای حفظ و بقا می بایست به دنبال افزایش کارایی و بهینه سازی عملیات تولیدی خود باشند. به همین دلیل باید عوامل متفاوتی را در راستای بهینه سازی برنامه ریزی تولید خود برای پاسخگویی بهنگام به تقاضاهای مشتریان مد نظر قرار دهند. معمول ترین سیستم ها در دنیای ساخت و تولید، برنامه ریزی سیستم های تولید چند محصولی، چند مرحله ای و چند دوره ای می باشد. یکی از پرکاربردترین زمینه ها در برنامه ریزی تولید مربوط به تعیین مقدار و دوره تولید محصولات است که به عنوان تعیین اندازه دسته تولید شناخته می شود. دراین حالت وقتی پارامترها دارای عدم قطعیت باشند، مسأله بسیار پیچیده شده و در این زمینه کارهای اندکی صورت گرفته است. مدل های برنامه ریزی تولیدی که عدم قطعیت را لحاظ نمی کنند انتظار می رود که تصمیمات تولیدی ناکارآمدی را بوجود آورند. توجه به عدم قطعیت در یک محیط تولیدی می تواند نتایج مثبت بی شماری را هم برای برنامه ریزی تولید و هم در محاسبه هزینه های تولید به دنبال داشته باشد. به همین دلیل در این پایان نامه، ابتدا به توسعه یک مدل برنامه ریزی تولید چند محصولی، چند مرحله ای و چند دوره ای می پردازیم و سپس با معرفی پارامترهای دارای عدم قطعیت، از روشی مناسب به نام بهینه سازی استوار برای لحاظ کردن این عدم قطعیت ها در مدل استفاده می کنیم. نتایج عددی برای مسایل نمونه نشان می دهد که مدل برنامه ریزی تولید استوار ضمن اینکه جواب هایی با هزینه کمتر تولید می کند، دارای استواری بیشتری بوده و تغییرات هزینه ای آن نسبت به مدل قطعی بسیار کمتر می باشد. می توان از روش مدلسازی و همچنین روش مواجهه با عدم قطعیت که در این پایان نامه مطرح گردید در سایر موارد دنیای واقعی نیز استفاده کرد.