چکیده: مقدمه: مصرف دارو از ارکان مهم درمان بیماری می باشد (75 درصد) درمان ها توسط دارو صورت می گیرد اما مصرف غیرمنطقی آن علاوه بر عدم درمان بیماری موجب ایجاد عوارض دارویی در طولانی مدت نیز می شود. در حال حاضر خوددرمانی از مشکلات عمده موجود در چرخه درمان در کشور ایران و خیلی از کشورهای دیگر می باشد مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی است که در طی آن عوامل زمینه ساز مرتبط با مصرف خودسرانه در مراجعین به درمانگاه ولیعصر شهرعباس آباد مورد بررسی قرار می گیرد. اطلاعات از طریق پرسشنامه دو قسمتی که روایی و پایایی آن تایید شده است و مصاحبه رو در رو با بیماران جمع آوری شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. یافته ها: با تجزیه و تحلیل توصیفی و تحلیلی آماری ارتباط های معنی دار بین متغیرهای سن، جنس، تحصیلات، شغل افراد مورد مطالعه با تک تک سوالات پرسشنامه ها در مورد علل احتمالی مصرف خودسرانه دارو و انتخاب شکل تزریقی دارو به دست آمد) 05/0>p). رابطه میزان مصرف خودسرانه دارو با وضعیت تاهل افراد مورد مطالعه، جنسیت، تاثیر تحصیلات و شغل افراد اندازه گیری شد. که مردان بیشتر از زنان، متاهلین بیشتر از مجردین، لیسانس و پیش دانشگاهی و قشر آزاد و کارمند بیشترخوددرمانی می کردند. نتیجه گیری: لازم است برای افزایش آگاهی و ارتقاء نگرش و عملکرد افراد برنامه های آموزشی خاصی تدوین شود و با استفاده از روش ها و وسایل آموزشی مختلف در اختیار مردم قرار گیرد. بسته آموزشی با توجه به یافته های مطالعه نیز پیشنهاد می شود. واژگان کلیدی: خوددرمانی، دارو، مصرف خودسرانه، مطالعه مقطعی، عوامل مرتبط