هدف از انجام این تحقیق، ارتباط توانمند سازی و حمایت سازمانی ادراک شده با امنیت شغلی کارکنان ادرات تربیت بدنی شهرستان های استان لرستان، کرمانشاه و ایلام، می باشد. روش تحقیق، توصیفی- پیمایشی می باشد که به صورت همبستگی و مقایسه ای انجام شده است. جامعه آماری تحقیق، شامل کلیه کارکنان ادرات تربیت بدنی شهرستان-های استان لرستان، کرمانشاه و ایلام، به تعداد 225 نفر می باشد و نمونه آماری بر اساس جدول مورگان، تعداد 138 نفر، به صورت نمونه-گیری تصادفی در دسترس- طبقه ای تعیین شده است. ابزار مورد استفاده تحقیق، پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه حـمایت سازمانی ادراک شده آیزنبرگر و همکاران (1986)، پرسشنامه توانمندسازی اسپریتزر و همکاران (1995) و پرسشنامه امنیت شغلی که توسط سورک و همکاران (2002) تهیه شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و استنباطی (کلموگراف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند گانه و گام به گام، آزمون t، آنوا، آزمون شفه) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که: به طور کلی، میزان حمایت سازمانی ادراک شده، توانمندسازی و امنیت شغلی به ترتیب با میانگین 04/32، 32/56 و 12/28 در حد متوسطی قرار دارند. از این لحاظ، بین ادارات مورد بررسی، تفاوت معناداری مشاهده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که: بین حمایت سازمانی ادراک شده و توانمند سازی کلی با امنیت شغلی در سطح (001/0 p<)، به ترتیب ارتباط 615/0 و 741/0 بدست آمده است که نشان دهنده ارتباط مثبت بین این سه متغیر می باشد. همچنین، بین مولفه های توانمندسازی (معنی داری، شایستگی، استقلال( خودتعیینی) و تاثیر گذاری)، با امنیت شغلی در سطح (001/0 p<) به ترتیب ارتباط 290/0، 260/0، 677/0 و 324/0 مثبت و معنی داری بدست آمده است. بر اساس نتایج رگرسیون گام به گام، حمایت سازمانی ادراک شده و ابعاد توانمندسازی به ترتیب توان تبیین و پیش بینی بیش از 54/0 و 58/0 از تغییرات امنیت شغلی را دارد. در مجموع می توان نتیجه گرفت که: حمایت سازمانی ادراک شده و توانمندسازی، توان ایجاد امنیت شغلی در این ادارات ورزشی را دارد و مدیران این ادارات، می توانند با استفاده بیشتر از این متغیرها، میزان امنیت شغلی کارکنان خود را بالاتر ببرند.