شبکه های بی سیم خودسازمانی با ویژگی های پویایی، تحرک و منابع محدود مشترک شناخته می شوند. کارایی این شبکه ها وابسته به همکاری بین نودهای توریع شده است. درنتیجه این شبکه ها به یک چارچوب مدیریت اعتماد نیازمند هستند که اعتماد را در شبکه استقرار دهد و رفتار نودها با یکدیگر را مدیریت کند. در این پایان نامه یک چارچوب خودمختار برای مسیریابی بر مبنای اعتماد در شبکه های بی سیم خودسازمانی ارائه می شود که در فرایند مسیریابی شبکه، از مقادیر اعتماد محاسبه شده توسط سیستم اعتماد استفاده می کند. این چارچوب خودمختار با استفاده از یک آستانه تطبیق پذیر که با توجه به محتوای اساسی شبکه تنظیم شده است، نودهای نرمال و بدرفتار شبکه را شناسایی می کند. مدل پیشنهادی دو هدف اصلی دارد. اول، یک چارچوب تنبیهی در مقابل نودهای بدرفتار ارائه کرده و از سرویس دهی به آن ها خودداری می کند. در نتیجه نودها برای دریافت خدمات از شبکه به رفتار نرمال ترغیب می شوند. دوم، مدل ارائه شده برای ارسال داده، مسیری با بیشترین اعتبار را انتخاب می کند تا اثر حذف بسته ها توسط نودهای بدرفتار را کاهش دهد. این ویژگی ها طول عمر شبکه را افزایش داده و منابع شبکه را به صورت کارا به مصرف می رساند. برای نشان دادن اثر بخشی مدل ارائه شده، atrs بر روی پروتکل مسیریابی dsr پیاده سازی شده و عملکرد آن در حضور تعداد متفاوت نودهای بدرفتار، با عملکرد dsr مقایسه شده است. نتایج کسب شده توسط atrs در مقابل dsr بهبود مناسبی را از جهت نرخ حذف نودهای بدرفتار، تأخیر و نرخ بسته های ارسالی نشان داد. همچنین در این پایان نامه، یک دسته بندی جدید برای حملات فریبنده مقدار اعتماد، ارائه شد. علاوه بر این طبقه بندی جدیدی برای معیارهای ارزیابی معرفی شد تا بتوان چارچوب های مدیریت اعتماد را به طور یکسانی سنجید.