یکی از جدیدترین روشهای تولید، ماشین کاری به کمک ارتعاشات مافوق صوت است. از بزرگترین مزیت های این روش توانایی ترکیب آن با روشهای ماشین کاری سنتی است که باعث بهبود شرایط ماشین کاری می شود. از جمله ی این بهبود ها می توان به کاهش قابل توجه نیروهای ماشین کاری، افزایش صافی سطح، افزایش قابلیت ماشین کاری و افزایش عمر ابزار اشاره کرد. یکی دیگر از مزیت های قابل توجه ماشین کاری ارتعاشی افزایش پایداری فرایند است. مهمترین عاملی که پایداری یک فرایند ماشین کاری را تهدید می کند ارتعاشات خود برانگیخته ی چتر است. ایجاد ارتعاشات چتر به دلیل روبه رو شدن ابزار با یک سطح موجی شکل است که خود ابزار در دور قبل ماشین کاری ایجاد کرده است. این سطح موجی شکل باعث متغیر بودن ضخامت براده در قسمتهای مختلف سطح می شود. اجتناب از ارتعاشات چتر در ماشین کاری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در مورد پدیده ی چتر در ماشین کاری های سنتی پژوهش های ارزشمندی انجام شده است و این پدیده به خوبی مدل شده است. اما در مورد ماشین کاری های ارتعاشی، پژوهش های اندکی در این زمینه انجام شده است و اکثر این پژوهش ها نیز بر جنبه های تجربی تأکید داشته و مدل مناسبی برای ارتعاشات چتر در این فرایند ها وجود ندارد. این موضوع در مورد فرایند سوراخ کاری ارتعاشی از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا با وجود این که سوراخ کاری در صنعت از فرایند های بسیار پر کاربرد است اما به دلیل پیچیدگی این فرایند، هیچ مدلی برای پدیده ی چتر در آن وجود ندارد و تقریباً هیچ پژوهشی پایداری این فرایند را مورد بررسی قرار نداده است. در پژوهش حاضر مدلی برای پایداری ارتعاشات چتر در فرایند سوراخ کاری ارتعاشی در حوزه ی فرکانسی ارائه شده است و صحت این مدل با انجام آزمایش های تجربی مناسب اثبات گردیده است. نتیجه ی این پژوهش بدست آوردن نموداری است که با استفاده از آن می توان بیشترین پهنای براده در سرعت های چرخش اسپیندل در دسترس را برای رسیدن به بالاترین نرخ براده برداری در یک فرایند بدون چتر انتخاب نمود.