آنچه در بیشتر موارد به هنگام تدریس زبان مورد توجه قرار می گیرد تقویت چهار مهارت کلان گوش دادن، صحبت کردن، خواندن و نوشتن است. جهت تقویت این مهارت ها نیاز داریم که پایه و مبنای تمام این مهارت ها یعنی واژه را یاد بگیریم. در این پژوهش برآنیم تا وجوه مختلف آموزش واژه را بررسی کنیم و آن را از منظر تکرار مورد مطالعه قرار بدهیم. نوع تکراری که در این پژوهش مدنظر قرارگرفته است، تکراری نیست که رفتارگرایان بر آن تاکید داشتند و تکرار طوطی وار نیز نیست، بلکه تکراری است که زبان شناسان شناختی بر آن تاکید داشتند و پژوهشگران زبانی نیز به مفید بودن آن معتقدند، چرا که باعث تثبیت واژه ها در ذهن می گردد. از بررسی پژوهش هایی که در گذشته انجام شده، چنین نتیجه می گیریم که تکرار از منظر فوق مغفول واقع شده، در حالی که می توانست بسیار سودمند باشد. به همین دلیل بر آن شدیم تا به انجام این پژوهش بپردازیم و شیوه های آموزش واژه که تا کنون در کتاب های آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان مورد استفاده قرارنگرفته اند را بررسی کنیم.