غربت، پیشینه ای به قدمت آفرینش انسان دارد.هم زمان با شکل گیری جوامع اولیه بحران هایی نیز شکل گرفت که به نحوی منجر به غربت شد.اصولاً قوم عرب و بویژه فرهیختگان و روشنفکران از غربت رنج می برند و در برابر آن واکنش های مختلفی نشان می دهند.از جمله کناره گیری از واقعیت زندگی،تسلیم نظام حاکم شدن، جذب شدن در سازمان ها و تشکیلات آن وسرکشی و نا فرمانی.با بررسی شعر ایلیا ابوماضی، در می یابیم که بازتاب غربت بر او همراه با محدود ساختن زندگی و نابسامانی اوضاع جامعه بوده است و از آن جایی که شاعر از حسّاسیت و ظرافت طبع بالایی برخوردار است سریع تر از دیگران به این درد توجه می کند.اوضاع سیاسی حاکم بر لبنان آن زمان،بسیاری از فرهیختگان لبنانی را ناگزیر به مهاجرت و ترک میهنشان ساخت.غربت از ویژگی های بارز شعر مهاجرین لبنانی به شمار می آید.ایلیا ابوماضی شاعر بزرگی است که به شدت از غربت رنج می برد و با نهایت صبر و بردباری در برابرآن مقاومت می کرد. ادبیات مهجر بخش زنده ای از ادبیات عربی معاصر به شمار می رود، که تأثیر قوی آن در اسلوب ها و مفاهیم ادبیات در سرتاسر جهان عربی سایه افکنده است. هدف ما در این پژوهشآن است که ضمن ارائه ی نمونه هایی از شعر در دوره های زمانی مختلف، پدیده غربت و انواع آن، همچنین عوامل مختلف آن را نزد ایلیا ابوماضی بررسی کنیم چرا که یکی از ویژگی های شعر وی، موضوعغربت است. کلید واژگان: ایلیا ابوماضی- مهجر- لبنان- غربت- شعر معاصر.