چکیده شخصیت و شخصیت پردازی یکی از عناصر برجسته ی داستان محسوب می شود؛ تا آن جا که حیات داستان بدان وابسته است. در داستان های عائشه عبدالرحمن، شخصیت اهمیت ویژه ای می یابد. این پژوهش تلاش می کند این عنصر برجسته را با رویکرد به شخصیت و انواع آن، نمودهای شخصیت و پروتوتیپ شخصیت ها در داستان نویسی بنت الشاطئ بررسی و تحلیل نماید؛ بدین ترتیب خواننده ی این پژوهش با تکنیک های شخصیت پردازی بنت-الشاطئ و تحلیل پیچیدگی و تحول شخصیت ها در داستان های او آشنا می شود. چگونگی تحول شخصیت ها به دو صورت عبور از بحران و تغییر دوره ی سنی شکل می گیرد. هدف اصلی بنت الشاطئ در این دو مجموعه، زنان، نقش و جایگاه آنان در دو اجتماع متفاوت است که یکی جامعه ی خود نویسنده و دیگری اجتماع زنان برجسته ای است که نویسنده، آن ها را به دلیل جایگاه ویژه ای که درطول تاریخ دارند برگزیده است. تحلیل و پردازش شخصیت های داستانی بنت الشاطئ با توجه به زندگینامه او نشان می دهد که منشأ برخی شخصیت های داستان خود نویسنده است. غالب شخصیت های داستانی را زنان تشکیل می دهند، اما این گزینش موجب کمرنگی نقش و حضور مردان نگردیده است. کودکان نیز در بعضی داستان ها شخصیت های فرعی دارند و در بعضی دیگر به دلیل نقشی که در تکوین شخصیت مادرانشان دارند دارای اهمیت ویژه ای می باشند. در میان انواع شخصیت بیشترین درصد متعلق به شخصیت های نوعی است. شخصیت های بنت الشاطئ در سه گروه جای می گیرند.گروه اول متفکر، درون گرا وپیچیده اند. گروه دوم ساده و ایستا هستند و گروه آخر شخصیت های نوعی- قالبی دارند. در شیوه ی شخصیت پردازی نیز، تلاش او بر این است که از نحوه ی اطلاع رسانی غیرمستقیم و نمایشی به صورت ترکیبی از گفتار و زبان، کنش و روایت خطی بهره جوید. کلید واژه ها: داستان کوتاه، شخصیت، شخصیت پردازی، بنت الشاطئ، سرالشاطئ، أم النبی.