هدف از ارائه این تحقیق ایجاد یک سیستم پشتیبانی از تصمیم فازی (fdss) است که در آن از اطلاعات گذشته سازمان-ها و دستگاه های اجرایی مختلف در زمینه اقدامات انجام شده در هر یک از استانهای کشور، در جهت کاهش سوانح و تلفات ترافیکی، استفاده می شود. در این تحقیق از مفهوم ناکارایی استفاده شده که عبارت است از نسبت نرخ تلفات جاده ای به مجموع وزندار نرخ اقدامات ایمن سازی و به نحوی میزان عدم ایمنی یا ریسک فوت نسبت به اقدامات ایمنی را نشان می دهد. تعیین ناکارایی نسبی بین استان های مختلف با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها و برنامه ریزی برای آینده براساس تصمیم گیری در محیط فازی انجام می شود. پس از محاسبه میزان ناکارایی در هر استان، فرایند الگوگذاری به منظور شناسایی استان های موفق و الگوبرداری سایر استان ها از آنها انجام شده و اهداف ایمن سازی برای هر یک از این واحدها تعیین می شود. در انتها، بر اساس مجموع تجربیات به دست آمده برای 30 استان ایران در دو سال 1387 و 1388 پایگاه دانش قابل استفاده در یک سیستم خبره با استفاده از استدلال فازی تشکیل شده و می تواند به عنوان سیستم پشتیبانی از تصمیم فازی در مدیریت و برنامه ریزی اقدامات ایمن سازی راه مورد استفاده قرار گیرد. سیستم پشتیبان تصمیم ارائه شده در این مطالعه به تصمیم گیران ایمنی راه کمک می کند تا از پیامد تصمیماتی که برای اقدامات مختلف ایمنی راه اتخاذ می کنند آگاه شوند. نتایج این سیستم در قالب نرخ ناکارایی با همان ماهیت شاخص ناکارایی برگرفته از تحلیل پوششی داده ها بیان می شود، به طوری که نیاز به انجام دوباره تحلیل dea برای هر یک از گزینه های مورد نظر نباشد. علاوه بر آن، این سیستم انعطاف پذیری را در انتخاب راهبردهای قابل اجرا در چارچوب منابع محدود تامین می کند بدان معنا که اگر اولویت های تعیین شده توسط فرایند الگوگذاری مبتنی بر dea نتواند در یک دوره زمانی خاص قابل اجرا باشد، پیامد راهبردهای متعدد جایگزین مورد بررسی قرار می گیرد. روش تصمیم گیری در محیط فازی با بهره گیری از رویکرد استدلالی ما را قادر می سازد تا مدلی را برای پیش بینی ایجاد کنیم که با استفاده از روش های رایج آماری امکان پذیر نیست.توابع عضویت 7 حالتی و ذوزنقه ای معرفی شده در این مطالعه پاسخ های دقیقی را نتیجه می دهد که همبستگی خوبی با نتایج اصلی برگرفته از تحلیل dea دارند.