هدف این پژوهش بررسی تاثیرخود کارآمدی بر سبک رهبری و تعهد سازمانی در مربیان ورزشی در چارچوب پیاده سازی الگوی مفهومی کارآمدی مربیگری فلتز و همکاران (1999) بوده است. مطالعه حاضر به روش تحقیق علّی اجرا و جمع آوری داده ها به روش میدانی انجام شده است. همچنین روشهای آماری این تحقیق به دو بخش توصیفی و استنباطی تقسیم میگردد. جامعه آماری مورد مطالعه را مربیان رشته های ورزشی منتخب (فوتبال، رزمی، شنا و وزنه برداری) تشکیل می دهند. نمونه آماری نیز مطابق با حداقل نمونه مورد نیاز برای اجرای پژوهش به شیوه معادلات ساختاری و با توجه به مقادیر مندرج در مباحث معادلات ساختاری کتب آماری، بر اساس لحاظ نمودن تعداد متغیرها (به ازاء هر متغیر بین 5 تا 10 نمونه) و همچنین در نظر گرفتن ریزش احتمالی نمونه ها، تعداد 550 نفر در نظر گرفته شده است. یافته ها نشان میدهد از میان 453 شرکت کننده که پرسشنامه ها را به نحو قابل قبولی تکمیل کرده بودند، 245 نفر را مردان و 208 نفر را زنان تشکیل میدهند. بیشترین فراوانی شرکت کننده در رده سنی 20 تا 30 سال و دارای مدرک تحصیلی کارشناسی بوده اند . بنابر نتایج، آمادگی علمی و حرفه ای و موفقیتهای پیشین تأثیری در کارآمدی مربیگری نداشته اند، همچنین براساس این تحقیق، تعداد سالهای فعالیت (سابقه مربیگری) یکی از عوامل اصلی و تأثیر گذار در کارآمدی مربیگری میباشد و سابقه فعالیت به عنوان ورزشکار، اگر با تجربه بالای مربیگری همراهشود، روی کارآمدی تأثیر گذار است. فرضیه تاثیر هوش هیجانی در کارآمدی مربیگری تأیید گردیده است، به این شکل که ضریب تأثیر آن 79/0 و ضریب معنا داری آن 58/14 میباشد. فرضیه های تأثیر کارآمدی مربیگری در سبک رهبری و تعهد سازمانی، در این پژوهش، به ترتیب با میزان تأثیر 20/1 و ضریب معنی داری 31/20 برای سبک رهبری، و میزان تاثیر 82/0 و ضریب معنی داری 74/11 برای تعهد سازمانی تأیید گردیده اند. یافته های پژوهش نشان میدهد که برخی ابعاد کارآمدی مربیگری با ابعاد سبک رهبری در ارتباط میباشند. میتوان انتظار داشت بعدی مانند کارآمدی انگیزشی روی برخی دیگر از زیر مقیاسهای سبک رهبری یعنی مانند بازخورد مثبت تاثیر داشته باشد. نتایج پژوهش و مبانی نظری در رابطه با اینکه ابعاد کارآمدی مربیگری اگر به اندازه کافی قوی باشند میتوانند در مربیان زمینه بروز تعهد را فراهم سازند، در یک راستا قرار دارند.