چکیده: هرمنوتیک رشته ای است که از زمان رنسانس با این نام خوانده می شود ولی تا پیش از آن خیلی از تفاسیر خصوصیت هرمنوتیکی داشته اند. در این تحقیق تعریف لغوی واژه هرمنوتیک و خواستگاه اندیشه های درباره آن آورده شده است. آرای متالهان و فیلسوفان و حقوق دانان در مورد هرمنوتیک به ترتیب زمانی آورده شده است و هرمنوتیک در سه دوره سنتی و رنسانس و روشنگری بررسی شده است. پس از بررسی هر دوره ی تاریخی هرمنوتیک، تاثیرات آن بر حقوق ذکر شده است. این تحلیل ها تاثیرات نظریه های فلسفی و دانش های انسانی معاصرشان را بر تفاسیر حقوقی آشکار می کنند. بعد از رنسانس و تحولات تاریخی و اجتماعی آن هرمنوتیک مدرن ظهور یافت که از میان نظریه پردازان بسیار آن می توان از شلایر ماخر و دیلتای و هایدگر و گادامر نام برد. در این تحقیق ما با رئوس آراء این بزرگان درباره تفسیر آشنا خواهیم شد. در انتها از نتایج هرمنوتیک بر تفسیر حقوقی نام برده شده که از جمله می توان به نظریه کاربرد پذیری گادامر اشاره کرد که توضیح می دهد قاضی چگونه در طی حکم قضایی اقتضائات جامعه معاصر را وارد می کند. همچنین لزوم شناخت همدلانه و انسانی موضوعات حقوقی و پرهیز از انتزاع در مسائل انسانی بر مبنای تفکرات دیلتای توضیح داده شده است. به طور کلی مجموع آراء هرمنوتیک درباره حقوق حاوی نظریات انتقادی ای است که به حدودی که ما در آن سخن می گوییم و اغلب از دید ما پنهان است اشاره می کند و خود اذعان دارد شیوه ی مستقلی نیست.