یادگیری الکترونیکی را که یکی از مفاهیم جدید در حوزه آموزش و یادگیری است می توان از جنبه های مختلف بررسی کرد. یکی از این جنبه ها که پژوهش حاضر به دنبال آن است، ارزیابی کیفیت سیستم مدیریت یادگیری دانشگاه های مجازی می باشد. جامعه آماری مورد بررسی در این تحقیق شامل دانشگاه الکترونیکی تهران و دانشگاه مجازی علوم و حدیث می-باشند. برای نمونه گیری از روش تصادفی طبقاتی استفاده شد. با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته، داده ها از طریق روش توصیفی ـ پیمایشی جمع آوری شدند. سپس برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (شامل کمترین، بیش ترین، میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تی تک نمونه ای، تحلیل واریانس یک راهه و تحلیل واریانس چند متغیره) استفاده شد. نتایج نشان داد که کیفیت سیستم مدیریت یادگیری در دانشگاه های مجازی تهران به طور معناداری بالاتر از حد معمول (نقطه 50%) و پایین تر از حد مطلوب (نقطه 75%) قرار دارد. خرده مولفه ای که بیش ترین امتیاز را به خود اختصاص داد کیفیت فنی (85/54) در سیستم می باشد. خرده مولفه های کیفیت محتوا (29/54) و کیفیت کلاسها (11/53) و کیفیت پاسخگویی(07/48) در رتبه های بعدی قرار گرفتند و خرد مولفه کیفیت تعامل (69/43) پایین ترین مرتبه در سیستم مدیریت یادگیری را به خود اختصاص داده است. همچنین یافته ها به طور معناداری نشان می دهد که در مجموع دانشگاه الکترونیکی تهران در مقایسه با دانشگاه مجازی علوم و حدیث عملکرد بهتری دارد.