چکیده: زمینه و هدف : لیپوکالین 2 یک آدیپوکاین است که از بافت چربی ترشح می شود و با چاقی ، دیابت نوع دوم و مقاومت به انسولین ارتباط نزدیکی دارد. پژوهش حاضر اثر یک دوره تمرین هوازی بر تغییرات سطوح پلاسمایی لیپوکالین 2 ،انسولین و مقاومت به انسولین در موش های نر دیابتی را مورد مطالعه قرار می دهد. مواد و روش ها : تعداد 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 12 هفته ای با وزن بین 180 تا 240 گرم به طور تصادفی به 3 گروه تمرین دیابتی ، کنترل دیابتی و کنترل سالم تقسیم شدند.موش های گروه تمرین دیابتی به مدت شش هفته و پنج روز در هفته برای 40 دقیقه با سرعت 20متر در دقیقه وشیب پنج درجه ، در برنامه تمرین استقامتی شرکت کردند. برنامه تمرین در سه مرحله آشنایی، اضافه بار و تثبیت طراحی شد. تمام موش ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و پس از 12 ساعت ناشتایی بیهوش شده وازنمونه ها خون گیری شد. در تجزیه و تحلیل برای طبیعی بودن داده ها از آزمون آماری کولموگروف –اسمیرنوف (k-s) و برای مقایسه میانگین ها ، از آزمون واریانس یک طرفه (anova) و آزمون تعقیبی lsd در سطح معنی داری 05/0>p وبا نرم افزارspss19،استفاده شد. یافته ها : نتایج آزمون anovaنشان داد که تغییرات سطوحngal پلاسما )003/0=(pومیزان شاخص مقاومت به انسولین(homa-ir)،( 007/ 0 p=) پس ازشش هفته تمرین هوازی معنادار بوده است در حالی که تغییرات معناداری در سطوح انسولین در گروه تمرین دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی(324/0=p) دیده نشد. با استفاده از آزمون تعقیبی lsd مشخص شد که میانگین سطوح لیپوکالین2 درگروه تجربی نسبت به کنترل سالم (004/ 0=p)وکنترل دیابتی(016/0= p)افزایش داشته است .هم چنین میزان تغییرات شاخص مقاومت به انسولین در گروه تجربی نسبت به کنترل دیابتی کاهش معنا داری را نشان داد (016/0 p=) ،اما میزان تغییرات بین گروه تجربی وکنترل سالم معنادار نبود(536/0p=). نتیجه گیری : یافته ها نشان داد که شش هفته تمرین هوازی موجب افزایش معنادارngal وکاهش معنادارمقاومت به انسولین شد. اما این نوع تمرین بر سطوح انسولین پلاسما تاثیری نداشته است. واژگان کلیدی : تمرین هوازی ،ngal، انسولین، homa-ir، موش های دیابتی