هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شناختی امید بر انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان بود که در سال تحصیلی 92-91 در شهر ارومیه مشغول به تحصیل بودند.بدین منظور 30 نفر انتخاب و به عنوان نمونه منظور گردیدند.روش تحقیق در این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. و از پرسشنامه های انگیزش پیشرفت،خودکارآمدی و امید اسناید به عنوان ابزار پژوهش استفاده گردید.روش مداخله،آموزش شناختی امید بر اساس الگویی بود که لوپز،اسنایدر و همکاران در سال 2003 ارائه نمودند.این برنامه در طی 8جلسه 90 دقیقه ای و در مدت 8 هفته متوالی به دانش آموزان ارائه شد.که بدین منظور نمونه تحقیق به صورت تصادفی در 2گروه 15 نفری(یک گروه آزمایشی و یک گروه گواه)گمارده شدند.گروه آزمایشی،تحت آموزش شناختی امید قرار گرفت در حالیکه گروه گواه در معرض هیچ مداخله ای قرار نگرفتند.داده های به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی(میانگین،انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون t وابسته و آزمون کوواریانس) به وسیله نرم افزار spssمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس و در سطح 025/0p? برای گروه های وابسته به منظور تعیین اثربخشی آموزش شناختی امید نشان داد که این کاربندی توانسته است به عنوان مداخله ای موثر موجب بهبود وضعیت انگیزشی و خودکارآمدی آنان شود.