اگرچه پیشینه برنامه ریزی راهبردی درایران به 20 سال گذشته بازمیگرددو دانشکده های مدیریت ومهندسی صنایع کشورمان به آموزش دروس مدیریت دردیگرحوزه ها نیزپرداخته اند، اما فرآیندهایی چون ((مدیریت تحول))،((یادگیری سازمانی))،((تحول و توسعه سازمان ))و... سابقه ای چندین ساله را پشت سرگذاشته است.که این مسئله حاکی از جدید و نو بودن این مباحث در مدیریت ایران می باشد.دستاورد این تلاشها ، تربیت مدیران ، مشاوران وکارشناسان بسیاری است که دراین مدت با مفاهیم یاد شده آشناشده وبرنامه های تحول بسیاری را پایه ریزی و اجرا کرده اند. دراین بین نیاز به تحول و بهبودوتغییر در هر سه سطح سازمانی و گروهی و فردی دردستگاههای دولتی به میزان چشمگیری احساس می گردد. این پایان نامه مبتنی برروش تحقیقات میدانی بوده ومطالعه ای تحلیلی -توصیفی ودرعین حال پیمایشی وکاربردی می باشدونتیجه آن تغییرو تاثیرآن برعملکرد گروهی ، که یکی از برنامه های تحول ، توسعه و بهبود سازمانی است رادریکی از سازمانهای دولتی مورد بررسی قرار می دهد.برای انجام این مهم از بین مدلهای مختلف تغییر، مدل سیستمی نادلروتاشمن انتخاب گردید.که درآن از بین عناصر هدف تغییر(امورسازمانها، عوامل اجتماعی، کارکنان ، اهداف وشیوه ها) عنصرکارکنان انتخاب گردیدو خروجی سیستم (سازمانی ، گروهی ، فردی) در سطح گروهی می باشد برای جمع آوری اطلاعات جدای از مطالعات میدانی ، کتابخانه ای و... از پرسشنامه محقق ساخته با اعتبار نشان spss 0 استفاده گردید . نتایج حاصل از تحلیل داده هابا استفاده از نرم افزار 16 / درونی 848 داد که تغییرات انجام گرفته مربوط به کارکنان(دانش، توانایی،رفتار، طرزتلقی و انگیزش) برعملکرد گروهی آنان موثر نبوده لذا تلاشهاو تغییرات انجام گرفته توسط مدیران در جهت بهبود و توسعه سازمان (در حوزه کار گروهی) نتیجه مثبتی نداشته است .البته تنها حوزه ای که نسبتا مفید و سودمند بوده ، دانش می باشدکه با توجه به برگزاری کلاسهای مستمر و توزیع سالانه فرمهای نیاز سنجی آموزشی در سازمان دور از انتظار نبود. در پایان پیشنهاداتی برای اعمال تغییر موثرخصوصا در جهت تاثیربرکارگروهی ارائه می گردد.