اخیرا نانوذرات ها برای درمان در زمینه پرشکی مورد استفاده قرار گرفته است، اما بررسی سمیت این نانوذرات کمتر مورد توجه واقع شده است، هدف از این تحقیق، بررسی اثر حاد نانوذرات نقره خوراکی بر فاکتورهای بیوشیمیایی کلیه در سرم خون و الکترولیت های سرم و بافت کلیه می باشد. در این مطالعه تجربی،60 سر موش نژاد بالب سی (balb/c) نر و ماده (باوزن 3±2/24 گرم) تهیه شد، سپس به طور تصادفی به 6 گروه 9 تایی شامل 2 گروه کنترل (نر و ماده) و 4 گروه تیمارتقسیم شدند. به منظور بررسی تعداد سلول های خونی نیزتعداد 6 سر موش به طور تصادفی به 2 گروه (یک گروه کنترل و یک گروه تیمار) تقسیم شدند. درمان خوراکی و روزانه در گروه تیمار1 با محلول 20 ppm و برای گروه تیمار2 با 50 ppmو گروه کنترل با همان مقدار آب مقطرتیمارشد. در روزهای 2، 7 و14، به منظور بررسی سطح سرمی کراتینین، اوره، سدیم، پتاسیم و سلول های خونی، از قلب موش ها خونگیری (کاردیاک پانکچر) صورت گرفت. به منظور بررسی بافت کلیه نیز، برش های بافتی با استفاده از روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین تهیه شد.آنالیز داده ها نشان داد که در دوزهای ppm 20 و ppm 50 نانوذرات نقره باعث ایجاد تغییرات قابل توجهی بر سطح کراتینین می شود(p<0.05) ، اما تغییر معنی داری بر نیتروژن اوره خون ایجاد نمی کند و نیز در غلظت الکترولیت های سرمی از جمله سدیم و پتاسیم تغییرات معنی داری بین گروه تیمار و کنترل وجود دارد. همچنین مقدار هموگلوبین، بین گروه کنترل و تیمار تفاوت معنی داری نداشت. نانوذرات نقره باعث ایجاد تغییرات قابل توجهی بر تعداد گلبول های سفید خون و مونوسیت ها می شود ولی تغییرات قابل توجهی را بر تعداد گلبول های قرمز نشان نمی دهند (p<0.05).مطالعات هیستوپاتولوژیک نشان داد که آسیب های وارد شده به کلیه در موش های دریافت کننده ی نانوذرات نقره شامل پرخونی، حضور سلول های آماسی، نکروز سلول های توبولی و گلومرونفریت کلیه می باشد. نتایج نشان می دهد که استفاده از نانوذرات نقره در دوز بالاتر ppm 50 باعث افزایش شدت ضایعات در بافت کلیه می شود.این مطالعه نشان داد که درمان خوراکی نانوذرات نقره دارای اثرات سمی بر برخی پارامترهای بیوشیمیایی کلیه و الکترولیت های خون می باشد، همچنین باعث تغییرات قابل توجهی بر تعداد گلبول های سفید خون می شوند.