پژوهش حاضر به معرفی مهمترین عنصر کیفی تصویر یعنی «عمق فضا» که مهمترین عنصر سازنده یک تصویر سه بعدی است می پردازد. واگردانی ژرفا و عمق به فرم مسطح و دو بعدی تصویر، کالبدی فضایی می بخشد لذا اخبار و پیام هایی که از طریق تصویرهای سه بعدی به ما می رسند از نقطه نظر ایجاد فضای حقیقی برای درک مفهوم و پیام تصویر بسیار موفق و شاخص می باشند زیرا درک تصویر سه بعدی به تجربه های ما در رویارویی و نقابل با واقعیت های پیرامون نزدیکتر است، سیرتحول روشهای سه بعدی سازی تصاویر و تاثیر تکنیک ها و نرم افزارهای جدید در تصویر سازی سه بعدی امروزه بخش مهمی از هنر تصویر سازی دنیای نوین را تشکیل می دهد. در این راستا مباحث مختلفی از زمان ورود بعد سوم در تصویر تا شیوهای متفاوت ژرفانمایی و کاربرد آنها در این رساله مورد بررسی قرار گرفته است دوره زمانی مورد مطالعه تصاویر از ابتدا یعنی از زمانی که انسان سعی در بازسازی تصاویر واقعی تر از محیط اطرافش بوده است تا نقطه اوج آن ورود به بعد سوم در تصویرسازی جهت درک بهتر از عمق فضای تصویری تا به امروز می باشد. روش اجرای تحقیق، کیفی - کتابخانه ای ( با رویکرد تجربی و مطالعه موردی و تکنیک مشاهده و تحلیل اسناد و مدارک ) می باشد و نتایج به دست آمده ، اطلاعاتی در زمینه ی شناخت عمق و درک سه بعدی تصاویر و چگونگی ایجاد عمق کاذب در تصاویر توسط هنرمندان بر اساس فنون و تکنیکهایی نظیر پرسپکتیو و دریافت عمق حقیقی در فضای مجازی و در نهایت تکنیکهای سه بعدی سازی و کاربردهای مناسب عمق فضای سه بعدی تصویرسازی می باشد. و تصویر سازی کتاب قصه های هزار و یک شب در فضای سه بعدی با تکنیک آناگلیف انجام گرفت که میزان اثر عمق در درک تصویر و واقعی تر شدن آن مشهود است. کلید واژه: تصویرسازی سه بعدی ، عمق فضا