تاندون ها جزء جدایی ناپذیر سیستم عضلانی- اسکلتی هستند و به طور معمول در معرض آسیب قرار دارند. به دلیل نقش قابل توجه آنها در بدن و مشکلاتی که حین ترمیم در آنها ایجاد می شود، آسیب های وارده به تاندون از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به همین دلیل امروزه یافتن روش های درمانی پیشرفته که منجر به تسریع ترمیم و حصول بهترین نتیجه شود، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. فیبروبلاست یکی از سلول هایی است که در ترمیم تاندون استفاده شده است، لیکن تا کنون نتایج ثبت شده و قطعی دال بر استفاده از فیبروبلاست های پوستی در ترمیم تاندون در دسترس نیست. همچنین مطالعات زیادی در خصوص تأثیر میدان های مغناطیسی بر روند التیام تاندونی صورت گرفته اما نتایج حاصل از آنها بسیار ضد و نقیض است. هدف از انجام پایان نامه حاضر، ارزیابی اثر استفاده توأم سلول بنیادی فیبروبلاستی و میدان مغناطیسی در روند ترمیمی تاندون قطع شده در مدل حیوانی خرگوش می باشد. بررسی ها با تست بیومکانیکی و ارزیابی هیستوپاتولوژیکی صورت گرفت. در این مطالعه از 9 عدد خرگوش با سن و وزن تقریبی یکسان استفاده شد. حیوانات در شش گروه کلی خالی، آهنربا، محیط کشت، محیط کشت-آهنربا، فیبروبلاست و فیبروبلاست-آهنربا تقسیم شدند. جهت تهیه فیبروبلاست بالغ، در شرایط کاملاً استریل یک قطعه cm22-1 از پوست گوش خرگوش بالغ اخذ و بلافاصله در شرایط استاندارد به آزمایشگاه منتقل و مراحل کشت سلولی انجام شد. جهت جراحی، ابتدا در ناحیه تارس به بالا آماده سازی جراحی صورت گرفت و سپس برش پوست انجام شد. پس از برش، تاندون خم کننده سطحی انگشتان در معرض دید قرار گرفت. تاندون مذکور کامل قطع و دو انتهای آن با نخ بخیه نایلون 0/2 با الگوی بانل مایر بخیه شد. بخیه بافت های زیر جلدی و پوست به شکل رایج انجام پذیرفت. در یک گروه، در ناحیه جراحی 5/0 سی سی محیط کشت و در یک گروه 5/0 سی سی محیط کشت حاوی فیبروبلاست تزریق شد. در همه گروه ها، پس از جراحی، در پانسمان پای چپ، یک قطعه آهنربا به مدت 7 روز قرار گرفت. بعد از گذشت سه ماه خرگوش ها به روش انسانی معدوم شدند و تاندون ها جدا شده و تحت کشش بیومکانیک قرار گرفتند. بلافاصله بعد از انجام تست کشش، نمونه ها در فرمالین 10% قرار گرفتند. جهت انجام مطالعه هیستوپاتولوژی، مقاطع بافتی با رنگ آمیزی h&e تهیه و با میکروسکوپ نوری مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز آماری بر روی داده ها انجام شد و p<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد. از نظر بیومکانیکی، تنها در یکی از شاخص های اندازه گیری شده (ultimate strength)، اختلاف معنی دار بین دو گروه محیط کشت و فیبروبلاست-آهنربا (0457/0=p) دیده شد. در این رابطه، پاسخ گروه فیبروبلاست- آهنربا بهتر از گروه محیط کشت بود. همچنین در بررسی هیستوپاتولوژیک، از نظر تعداد فیبروسیت ها و نیز جهت گیری رشته های کلاژن اختلاف معنی دار بود (به ترتیب 033/0=p و 025/0=p) که گروه فیبروبلاست آهنربا، عملکرد بهتری نشان داده بود. در پایان می توان این گونه نتیجه گیری کرد که هم از لحاظ هیستوپاتولوژیک و هم بیومکانیک، استفاده هم زمان از فیبروبلاست و آهنربا تأثیر مثبتی بر ترمیم تاندون دارد.