شواهد صحرایی و همراهی سنگ ها به صورت پریدوتیت، گابرو، دیاباز، بازالت و سنگ های رادیولاریتی و شکل بازالت ها به صورت پیلولاوا نشان می دهد که سنگ های مافیک منطقه نصرت آباد واقع در بخش میانی پهنه گسلی نصرت آباد-کهورک، شرق ایران، متعلق به مجموعه های افیولیتی و بازالت های این منطقه از نوع بازالت های رشته های میان اقیانوسی (morb) هستند. عدد منیزیمی نسبتاً کوچک این سنگ ها (69 تا 42)، نشان می دهد که ماگما اولیه نبوده و محصول نرخ های متغیر تفریق بلورین می باشند. مقادیر نسبتاً بالای سدیم در نمونه های مورد مطالعه حاصل واکنش این سنگ ها با آب دریا و اسپلیتی شدن خفیف سنگ ها می-باشد. نمودارهای cr-ce/sr و cr-y نیز نشان می دهند که این سنگ ها در یک محیط برجستگی وسط اقیانوس (mor) تشکیل شده اند که این موضوع حاکی از ارتباط آنها با ماگمای بازالتی تولئیتی (تولئیت اقیانوسی) است. شیب مثبت نمودارهای ree نشان دهنده بالا بودن نسبت عناصر خاکی کمیاب سنگین به عناصر خاکی کمیاب سبک است. این روندها، به روند ماگماهای مورب نرمال (n-morb) نزدیک است. غنی شدگی عناصر hfs به ویژه مقادیر بالای zr و نسبت بالای la/yb در نمودارهای عنکبوتی نشان دهنده منشأ گوشته استنوسفری غنی شده می باشد.