استفاده از مواد پلیمری در قیرهای امولسیونی موجب تغییر ریزساختارها و بهبود خصوصیات عملکردی امولسیون های قیری و مخلوط های امولسیونی، نظیر: نشست، ویسکوزیته، پوشش مصالح، قابلیت نگهداری مصالح، مقاومت در برابر تغییرشکل، کاهش قیرزدگی در فصول گرم سال و افزایش الاستیسیته و انعطاف پذیری در شرایط آب و هوای سرد می شود. پلیمر ها به دو صورت به منظور اصلاح قیرهای امولسیونی بکار می روند. در حالت اول پلیمر را با قیر پایه مخلوط می کنند ولی در حالت دوم لاتکس به قیر امولسیونی افزوده می شود که با توجه به روش اعمالی، به ترتیب امولسیون های اصلاح شده با سیستم تک فازی و یا دو فازی تولید خواهد شد. مکانیزم تولید، عامل تعیین کننده ریزساختار و خصوصیات عملکردی این نوع امولسیون ها می باشد. در این تحقیق ابتدا پارامترهای تاثیر گذار بر ساخت قیرهای امولسیونی اصلاح شده با لاتکس به منظور تولید امولسیون های اصلاح شده دوفازی شناسایی شد، سپس با استفاده از الگوریتم طراحی آزمایش های تاگوچی، نمونه های مربوطه به منظور دستیابی به فرمولاسیون بهینه ساخته شد. بعد از ساخت قیرهای امولسیونی مورد نظر و بررسی کیفیت آنها این نتایج بدست آمد: نوع و درصد پلیمر مصرفی مهمترین عامل در کیفیت این قیرها است، سپس به ترتیب دمای ساخت امولسیون، مقدار امولسیفایر، ph امولسیون و دمای اختلاط پلیمر با امولسیون از عوامل تعیین کننده در چگونگی کیفیت امولسیون های اصلاح شده می باشند.