هدف پژوهش حاضر توصیف درک و تجربه زیسته اعضای هیأت علمی از فرایندهای بدواستخدام و روزهای اول کار در دانشگاه کردستان است. روش شناسی مطالعه ی حاضر آمیخته اکتشافی است. در بخش کیفی پژوهش از روش پدیدارشناسی توصیفی و برای تحلیل داده های آن از روش کلایزی و در بخش کمی از روش توصیفی پیمایشی استفاده شد. جامعه مورد مطالعه کلیه ی اعضای هیأت علمی تمام وقت دانشگاه کردستان بودند. تعداد افراد مشارکت کننده در بخش کیفی 27 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند با حداکثر تنوع انتخاب شدند و در بخش کمی با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای 140 نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاه انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات در بخش کیفی، با استفاده از مصاحبه نیمه ساخت یافته و در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته بود. یافته های حاصل از بخش کیفی در هشت مضمون تجارب خوشایند، تجارب ناخوشایند، استرس و اضطراب، حمایت و پشتیبانی عاطفی، توجیه مقدماتی، آشناسازی، ادغام درون سازمانی و آموزش مهارت های حرفه ای دسته بندی شد. نتایج حاصل از بخش کمی نشان داد که در مولفه روابط با همکاران مهمترین دغدغه اعضای هیأت علمی عدم پذیرش توسط همکاران است. در مولفه مربوط به مسایل اداری و آموزشی مهمترین نگرانی اعضای هیأت علمی دلهره آور و دشواری تدریس در اوایل است. همچنین درباره ی برنامه های آشناسازی مهمترین اولویت اعضای هیأت علمی مربوط به آشنایی با تسهیلات و مقررات مالی است. در مجموع، دانشکده علوم پایه بیشترین موافقت را با برنامه های پیشنهادی آشناسازی و توجیه مقدماتی و بیشترین رضایت را از بخش اداری دانشگاه، داشتند. همچنین اعضای هیأت علمی با سابقه اشتغال 1 تا 5 سال بیشترین موافقت را با برنامه های آشناسازی و توجیه مقدماتی و کمترین رضایت را از روابط با همکاران و بخش اداری دانشگاه را داشتند. تحلیل ها نشان داد که جنسیت بر روی دیدگاه اعضای هیأت علمی درباره ی مولفه های روابط با همکاران، مسایل اداری و آموزشی و برنامه های آشناسازی و توجیه مقدماتی تأثیر نداشته است. اما سابقه اشتغال و دانشکده محل خدمت اعضای هیأت علمی با مولفه مسایل اداری و آموزشی ارتباط داشته است.