شلمی با نام علمی rapistrum rugosum گیاهی یکساله از تیره شب بو(brassicaceae) بوده و از علف های هرز مهم مزارع مختلف می باشد. تا کنون در ایران و جهان،تحقیقات چندانی بر روی این علف هرز انجام نشده است. به منطور بررسی برخی از صفات بیولوژی این علف هرز آزمایش هایی در سال 1390 در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد صورت گرفت. با توجه به اینکه میوه شلمی به صورت خورجینک بند دار بوده و وزن هزار دانه بذرهای داخل هر بند با هم متفاوت است لذا بذر موجود در بند بالایی به عنوان بذر نوع یک و بذر موجود در بند پایینی به عنوان بذر نوع دو نامگذاری و مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که دمای مطلوب برای جوانه زنی در بذرهای نوع یک، 8/35 و برای بذر نوع دو،7/31 درجه سانتی گراد بود. و بیشترین درصد جوانه زنی، طول ساقه چه و ریشه چه حاصل از بذر نوع یک به ترتیب در دماهای 25، 20 و 15 درجه سانتی گراد اتفاق افتاد. و بیشترین درصد جوانه زنی، طول ساقه چه و ریشه چه حاصل از بذر نوع دو در دمای 15 درجه سانتی گراد مشاهده شد. در اثر خشکی و با افزایش فشار اسمزی، تمام مولفه های جوانه زنی به جز طول ریشه چه به صورت خطی کاهش یافت،اما طول ریشه چه در خشکی های متوسط(حدود 6 بار) افزایش،و سپس با افزایش خشکی به شدت کاهش یافت. در اثر تیمار شوری و در شوری های ملایم (10 میلی مولار) درصد و سرعت جوانه زنی نسبت به شاهد تفاوت معنی دار نداشت، اما پس از آن کاهش یافته ودر شوری حدود 200 میلی مولار به صفر تقلیل یافت. لذا این کاهش در بذر نوع دو بیش از نوع یک بود. طول ساقه چه و ریشه چه با افزایش شوری تا حدود 80 میلی مولار با شاهد تفاوت معنی دار نداشت. اما پس از آن در شوری 200 میلی مولار به صفر کاهش یافت، لذا این کاهش درریشه چه و ساقه چه حاصل از بذر نوع دو مشهود تر بود. سرعت و درصد جوانه زنی با اعمال تیمار انجماد در سرمای حدود صفر درجه، نسبت به شاهد افزایش و سپس با افزایش سرما(20 درجه سانتی گراد) به صفر کاهش یافت.