هدف از این پژوهش مقایسه و بررسی تمایزخود، همسرآزاری و فنون حل تعارض با کیفیت روابط زناشویی زنان شاغل و غیرشاغل بود. این پژوهش از نوع توصیفی – همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه ی زنان متأهل شاغل و غیرشاغل شهرستان فومن در سال 92- 1391 بودند. از این جامعه ی آماری با رعایت ملاک های 1- داشتن سن بیش از 20 سال 2-داشتن حداقل سه سال زندگی مشترک3- داشتن حداقل تحصیلات (راهنمایی)، 160 نفر، (80) زن شاغل و (80) زن غیرشاغل به صورت در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده های مورد نیاز این پژوهش از پرسش نامه های، تمایز خود اسکورون، همسرآزاری سازمان بهداشت جهانی، مقیاس تجدید نظرشده ی فنون حل تعارض، مقیاس صمیمیت اجتماعی میلر، مقیاس تجدید نظرشده ی سازگاری باس بی و همکاران، مقیاس جامع رضایت زناشویی، پرسش-نامه ی کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. تفاوت معنی داری بین متغیرهای تمایزخود، همسرآزاری و فنون حل تعارض با کیفیت روابط زناشویی درزنان شاغل و غیرشاغل مشاهده شد. در کل ازیافته های پژوهشی می توان نتیجه گرفت که زنان شاغل با همسران خود صمیمیت بیشتر و سازگاری بیشتر دارند و از زندگی زناشویی رضایت بیشتر را گزارش می کنند و در کل از کیفیت زندگی بهتری برخوردارند. زنان غیرشاغل همسرآزاری بیشتر و استفاده از فنون پرخاشگری روان شناختی حمله ی فیزیکی وآسیب و آزار جسمانی بیشتری در زندگی زناشویی را گزارش می کنند. فنون حل تعارض در تبیین واریانس صمیمیت، سازگاری، رضایت زناشویی و کیفیت زندگی در هر دو گروه زنان نقش داشت. در هر دو گروه استفاده از فنون پرخاشگری روان شناختی با صمیمیت، سازگاری،رضایت زناشویی و کیفیت زندگی رابطه معکوس داشت. در گروه شاغل علاوه بر فنون پرخاشگری روان شناختی، حمله ی فیزیکی نیز با صمیمیت، سازگاری، رضایت وکیفیت زندگی پایین ارتباط داشت اما در گروه غیرشاغل آسیب و آزار با این متغیرها مرتبط بود.