نستوریان یکی از شاخه های مسیحیت هستند که پیروان آیین نستوریوس محسوب می شوند. آموزه های نستوریوس اسقف قسطنطنیه، در سال 431 میلای در شورای افسس به عنوان بدعت محکوم شد. مسیحیان سوری شرقی که از پذیرش مصوبات این شورا امتناع کردند از امپراتوری روم به کشور ایران تبعید شدند، پس از مدتی نستوری به عنوان آموزه رسمی کلیساهای ایران شناخته شد. روش به کار رفته در این تحقیق توصیفی- تحلیلی است. این پژوهش به نحوه ی شکل گیری مسیحیت شرقی و جدایی آن از مسیحیت در غرب و تاریخچه مسیحیت سریانی و مراکز فرهنگی نستوریان، سابقه مسیحیت در ایران و نحوه ی تعامل پادشاهان ایران با مسیحیان، چگونگی نستوری شدن کلیسای ایران و وضعیت و جایگاه و فعالیت های نستوری های ایران درزمان ساسانی پرداخته است.در مجموع می توان گفت نستوری ها توانستند جایگاه خود را به عنوان اقلیتی قابل تحمل و رسمی تا پایان سلسله ساسانی حفظ کنند.