در بیشتر واحدهای تجاری وجوه نقد از منابع مهم و حیاتی است. ایجاد توازن بین وجوه نقد موجود و نیازهای نقدی یکی از مهمترین عوامل سلامت اقتصادی این واحدها و تداوم فعالیت آنهاست. در این بین همواره تعیین سطح مطلوبی از وجه نقد را می توان از جمله دغدغه های پیش روی مدیران واحد تجاری دانست. یکی از منابع در دسترس نقدینگی که می تواند جایگزین مناسبی برای وجه نقد نیز باشد، جریان های نقدی است. معمولا شرکت هایی که بیشتر انتظار دارند با عدم اطمینان در خصوص جریان های نقدی مواجه شوند، وجه نقد بیشتری نگهداری می کنند. از سوی دیگر، شرکت های دارای محدودیت های مالی، نگهداری موجودی های نقدی خود را در پاسخ به افزایش نوسان های جریان های وجوه نقد افزایش می دهند. همچنین در حضور سهامداران نهادی مدیران شرکت ها به دنبال انگیزه های شخصی خود نظیر سرمایه گذاری در پروژه های مختلف و عدم پرداخت سود سهامداران و به طور کلی انباشت وجه نقد حاصل از جریان های نقدی نخواهند بود. هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر تغییرات جریان های وجوه نقد بر سطح نگهداشت وجه نقد شرکت ها است. همچنین بررسی اثر وجود محدودیت های تامین مالی و حضور سهامداران نهادی بر میزان تاثیرگذاری جریان های وجوه نقد بر سطح نگهداشت وجه نقد، از دیگر اهداف پژوهش حاضر است. به این منظور اطلاعات 144 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی1390-1381 جمع آوری و پردازش گردید. همچنین به دلیل ویژگی مشکل خطای اندازه گیری یکی از متغیرهای کنترلی از روش گشتاوری تعمیم یافته لحظه ای (gmm4) برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه های پژوهش بیانگر آن است که از یک سو بین نوع جریان های نقدی (مثبت یا منفی) و سطح نگهداشت وجه نقد شرکت ها رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد. همچنین از سوی دیگر شرکت های دارای محدودیت های تامین مالی، بدون درنظرگرفتن نوع جریان های نقدی تمایل بیشتری به نگهداشت وجه نقد داشته و سطح بالاتری از مانده وجه نقد را نگهداری می کنند. نتایج پژوهش نشان داد در شرکت های دارای سهامداران نهادی همچنان رابطه معکوس و معنی دار بین جریان های نقدی و تغییرات سطح نگهداشت وجه نقد برقرار است.