نظریه نهادی یکی از معتبرترین نظریه ها در باب تبیین ارتباط میان سازمان و محیط اش است که از اوایل دهه 1980 به بعد در میان محققان اعتبار زیادی را کسب کرده است. مسئله اصلی در نظریه نهادی «هم شکل شدن سازمان ها» در مقابل فشارهای نهادی است؛ که نتیجه آن کسب مشروعیت برای سازمان است. اما در این میان آن چه نظر بعضی از محققان را جلب کرده آن است که بعضی سازمان ها پاسخ واقعی به فشارها و انتظارات نهادی نمی دهند و به هم شکلی در مقابل فشارهای سازمانی «تظاهر» می کنند. در ادبیات نظریه نهادی به این نوع عکس العمل «پاسخ نمادین» گفته می شود. سوال اینجا است که چگونه می توان پاسخ های نمادین را از پاسخ های واقعی به فشارهای نهادی تشخیص داد؟ این پایان نامه در پی آن است که بررسی کند چگونه می توان پاسخ های واقعی به فشارهای نهادی را از پاسخ های نمادین تفکیک کرد و با تحقیق در ادبیات نظریه نهادی چارچوبی را برای این کار به دست آورد. به علاوه با توجه به فقدان پژوهش های میدانی در این زمینه در بین سازمان های ایرانی، این پایان نامه قصد دارد با موردکاوی «پاسخ دانشگاه امام صادق علیه السلام به فشارهای نهادی ناشی از انتظارات مقام معظم رهبریدام ظله العالی در مورد مرجعیت علمی»، ضمن استفاده عملی از چارچوب به دست آمده در این پژوهش، معلوم کند که دانشگاه امام صادق علیه السلام در این زمینه چه عملکردی داشته است؟