جهت بررسی تاثیر کودهای آلی و شیمیایی بر خصوصیات کمی و کیفی کنجد در شرایط تنش خشکی، پژوهشی در قالب دو طرح کرت های خرد شده با سه تکرار در سال زراعی 1391 در مزرعه دانشگاه شهید باهنر کرمان اجرا شد. طرح ها به صورت مرکب تجزیه شد. عامل های مورد مطالعه شامل تنش خشکی(100 و50 درصد ظرفیت مزرعه)، کود گاوی (30 تن در هکتار)، مرغی(10 تن در هکتار)، شیمیایی n)، p و k) به ترتیب به میزان 100، 80 و80 کیلوگرم در هکتار و شاهد (عدم مصرف کود) و توده کنجد( محلی جیرفت، محلی بردسیر و محلی کهنوج) بود. نتایج نشان داد که تنش خشکی باعث کاهش محتوی نسبی آب برگ، عملکرد و اجزای آن، شاخص برداشت، رنگیزه های فتوسنتزی و افزایش نشت یونی، قندهای احیاء کننده و اعداد کلروفیل متر(spad)، شد. اثر کود ها بر تمامی صفات بجز محتوی نسبی آب برگ، شاخص برداشت، اعداد کلروفیل متر(spad)، رنگیزه های فتوسنتزی و قندهای احیاءکننده معنی دار بود. توده ها نیز در اکثر صفات مورد بررسی تفاوت معنی داری از لحاظ آماری با هم نداشتند و بالاترین میزان عملکرد مربوط به توده بومی جیرفت بود. نتایج این پژوهش نشان داد کود گاوی به طور معنی داری باعث افزایش عملکرد کنجد می شود. این کود علاوه بر عملکرد بر سایر صفات نیز تاثیر مثبت داشته است. با توجه به این نتایج، استفاده از کود گاوی و توده بومی جیرفت در شرایط کرمان توصیه می گردد.