آلیاژهای سری 3xxx آلومینیوم، آلیاژهایی با دامنه وسیع از کاربردهای گوناگون هستند که مکانیزم سخت سازی آنها کرنش سختی است. این آلیاژها جوش پذیری بسیار مطلوبی دارند و همراه با آلیاژهای سری 1xxx و 5xxx تنها سری از آلیاژهای این فلز هستند که جوشکاری آنها توصیه شونده است. اما در عین حال با قرار گرفتن در معرض حرارت جوش با چالشی جدی در افت موضعی سختی و استحکام، و از بین رفتن یکنواختی خواص مکانیکی در قطعات روبرو هستند. در این پژوهش ابتدا آلیاژ آلومینیوم کارشده aa31025- h14 با روش ذوبی الکترود تنگستن با گاز محافظ آرگون تحت جوش کاری نیمه اتوماتیک قرار گرفت. سپس نمونه ها با استفاده از روش المان محدود سه بعدی توسط نرم افزار ansys مورد آنالیز حرارتی واقع شدند تا تأثیر متغیرهای فرایند بر شکل و اندازه حوضچه جوش و پهنای ناحیه تبلور مجدد یافته در ناحیه متأثر از حرارت جوش (haz) بررسی گردد. سپس نمونه ها مورد آزمایش تجربی متالوگرافی به روش میکرو و ماکرو قرار گرفت تا دقت و صحت نتایج شبیه سازی مورد اعتبارسنجی قرار گیرد. مقایسه نتایج شبیه سازی و تجربی نشان داد که مدل بکار گرفته شده در پیش بینی توزیع حرارت در این فرایند جوشکاری، همخوانی منطقی و انطباق قابل قبولی از خود نشان می دهد. سپس در گام بعد تلاش شد تا پارامترهای بهینه فرایند برای داشتن حداقل ناحیه متاثر از حرارت در جوش های با نفوذ کامل، برای داشتن اتصالاتی با قابلیت اطمینان بالاتر استخراج شود.