شاخص خسارت ابزاری برای پیش بینی میزان خسارت قبل از وقوع زلزله است، به گونه ای که وضعیت کیفی خسارت را بر حسب مقادیر کمی بیان می کند. اگرچه در حال حاضر شاخص تغییرمکان نسبی بین طبقه ای به عنوان تنها شاخص خسارت کلی در آیین نامه ها مورد استفاده قرار گرفته است، اما نیاز به بهبود این شاخص در مطالعات به اثبات رسیده و محققین مختلفی سعی در ارایه جایگزین هایی برای این شاخص داشته اند. در این رساله یک شاخص خسارت کلی جدید برای ارزیابی رفتار لرزه ای سازه های شکل پذیر ارایه شده است که ایده بکار رفته در آن بر اساس تغییرات میزان ظرفیت استهلاک انرژی سازه در قبل و پس از زلزله پایه ریزی شده است. استفاده از پارامتر انرژی در این تحقیق مزایای زیادی را برای شاخص خسارت پیشنهادی به همراه داشته است. برای بررسی کفایت شاخص پیشنهادی از آنالیز خسارت یک قاب بتنی تحت شتاب نگاشت های مختلف با بیشینه شتاب های متغیر استفاده شده است و ضمن محاسبه شاخص خسارت پیشنهادی، شاخص های خسارت park، ghobarah و شاخص های نرم شوندگی نیز محاسبه شده اند. نتایج مطالعات حاکی از بهبود نتایج شاخص خسارت پیشنهادی می باشد، ضمن آنکه کاستی های موجود در سایر شاخص های خسارت تا حد زیادی در این شاخص برطرف شده است. از سوی دیگر در بخشی از روند تحقیق، نواقصی در برنامه idarc در آنالیز لنگر-انحناء دیده شده است که با ارایه یک الگوریتم پیشنهادی این نقص برطرف شده است.