کشور بحرین یکی از مهمترین کشورهای تاثیر گذار خاورمیانه درجریان اعتراضات مردمی این منطقه به شمار می رود. در این دوره یعنی اعتراضات گسترده سال 2011، فضایی هیجانی را بر بحرین حاکم ساخت. اهمیت آن به دلیل موقعیت جغرافیایی، پیشینه تاریخی، ترکیب جمعیتی شیعه، دخالت قدرتهای منطقه ای و فرامنطقه ای به منظور مداخله و کنترل اعتراضات ، سرکوب مردم ، ابقاء حکومت و از همه مهمتر ادعای کنترل و تحت تاثیر بودن این اعتراضات توسط جمهوری اسلامی ایران است. اما از جهت دیگر سرکوب و مقابله رژیم بحرین با مردم به نوعی که خارج از چارچوب موازین بین المللی می باشد بسیار نمایان می باشد. استفاده از توان نظامی قدرتهای غربی و برخی کشورهای منطقه همسو با سیاستهای حکومت، سرکوب مستقیم معترضان با اقدامات مسلحانه، کشتار، دستگیری و مورد شکنجه و اذیت و آزار قرار دادن معترضین، نمونه هایی از مواردی است که برخلاف موازین بین المللی حقوق بشر بوجود آمده است. در این میان به نظر می رسد سازمانها و نهادهای بین المللی مدافع این حقوق نظیر سازمان ملل متحد به عنوان بزرگترین حامی صیانت از حقوق انسانها، کمیته حقوق بشر، کمیته حقیقت یاب ملل متحد، سازمان دیده بان حقوق بشر، عفو بین الملل و همچنین دیگر نهادهای داخلی فعال متمرکز بر نقض حقوق بشر، به رسالت خود عمل نمی کنند. صرفا تهیه گزارش از موارد نقض حقوق بشر، بدون در نظر گرفتن هیچ ضمانت اجرایی در زمینه عدم تکرار و ایجاد مانعی جدی در ارتکاب این جنایات، چاره ساز نخواهد بود.