هدف از این تحقیق بررسی رابطه متقابل ریسک ورشکستگی آتی و فعلی و محافظه کاری مشروط و نامشروط است . با استفاده از داده های مالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در یک دوره مالی 7 ساله از سالهای 1383 تا 1389 در این تحقیق بررسی شد که آیا با سنجش میزان محافظه کاری شرکتها می توان احتمال ورشکسته شدن آنها را سنجید ؛ همچنین بررسی شد که اگر ریسک ورشکستگی شرکت افزایش یابد ، میزان اعمال محافظه کاری در سال های آتی افزایش خواهد یافت یا خیر . در این پژوهش میان محافظه کاری مشروط ونامشروط تمایز قائل شدیم . زیرا با افزایش محافظه کاری مشروط توانایی مدیریت در پنهان داشتن اخبار بد افزایش یافته و عدم تقارن اطلاعاتی میان مدیران و سهامداران افزایش می یابد . برای محاسبه ریسک ورشکستگی ازمدل اعتمادی و دیگران (2008) استفاده شده است و برای تعیین محافظه کاری مشروط ونامشروط از مدلهای تدوین شده توسط گیولی و هاین استفاده گردید . نتایج تحقیق نشان می دهد که میان محافظه کاری نامشروط و ریسک ورشکستگی رابطه متقابل وجود دارد . از سوی دیگر محافظه کاری مشروط با ریسک ورشکستگی رابطه مستقیم دارد ولی نمی توان از این دو متغیر برای پیش بینی یکدیگر استفاده نمود .