زبان عامیانه یکی از بحث برانگیز ترین مفاهیم زبانی به خصوص در حیطه ادبیات داستانی معاصر است و متشکل از کلمات و عباراتی غیررسمی است که در گفتار مرسوم ترند و همچنین پدیده ای است که با متغیرهای فرهنگی، اجتماعی و زبانی متعدد و کارکردهای عملی زبان مرتبط است. خلق مجدد زبان عامیانه در ترجمه دشوار است چرا که باید جنبه های فرهنگی، اجتماعی، زبانی وحتی اخلاقی را درنظر گرفت. از آنجایی که زبان غیررسمی عامیانه، زبان مردم اجتماع است و برخی آثار ادبی به ویژه آثار ادبی معاصر اجتماع و مردم عادی را به تصویر می کشند و زبان عامیانه در آنها مشهود است، بررسی نحوه ترجمه و راهبردهای ترجمه این نوع از زبان ضروری می نماید. از این رو، در این تحقیق زبان عامیانه در ترجمه ای به قلم محمد نجفی از ناتور دشت اثر جروم دیوید سالینجر بر اساس نظریه ی تعادل پویای نایدا بررسی می شود. بر اساس این نظریه تأثیر متن مبدا بر خواننده ی مبدا باید معادل تاثیر متن مقصد بر خواننده ی مقصد باشد و همچنین برای خواننده ی مقصد طبیعی باشد. در این تحقیق استراتژی های به کار گرفته شده توسط مترجم برای رسیدن به تعادل پویا نیز مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس یافته های این تحقیق، محمد نجفی از حداکثر استراتژی های مطلوب برای ترجمه ی کلمات و عبارات زبان عامیانه بهره گرفته، در استفاده از استراتژی ها، تعادل پویا را رعایت کرده است، و در عین وفادار بودن به متن مبدا توانسته است زبان عامیانه را برای خواننده ی مقصد به طور طبیعی بازآفرینی کند.