در سال های اخیر استفاده از پلیمرها به دلیل فواید ومزیت های بی شمار آن ها نسبت به فلزات افزایش بسیار چشمگیری داشته است. یکی از مواردی که سعی در پیدا کردن جانشینی مناسب برای فلزات بوده، در زمینه رسانایی یا بحث انتقال جریان الکتریسیته بوده است. پلیمرهای رسانا یا به طور جزئی تر پلیمرهای مزدوج در سال های اخیر جانشین بسیار مناسبی برای فلزات در زمینه رسانایی بوده اند. از طرفی توسعه فناوری نانو و استفاده گسترده آن در مواد پلیمری و تولید نانوکامپوزیت های پلیمری راهی برای رفع عیوب پلیمر و برتری دادن آن نسبت به فلزات بوده است. در این پژوهش روشی ساده برای سنتز یکی از معروفترین و پرکاربردتربن پلیمرهای رسانا به نام پلی پایرول ارائه گردید. همچنین با اضافه کردن نانولوله های کربنی چند دیواره با درصدهای وزنی مختلف به زمینه پلی پایرول ویژگی های مختلفی به این پلیمر داده شد. روش پلیمریزاسیون اکسیداسیونی برای سنتز پلیمر و تولید نانوکامپوزیت مورد استفاده قرار گرفت. نتایج آنالیز های شیمیایی و فیزیکی نشان از سنتز درست و موفقیت آمیز نانوکامپوزیت با این روش بود. همچنین با اضافه کردن نانولوله ها به ماتریس پلیمری رسانایی این پلیمر افزایش یافت. بررسی سطحی فیلم های ساخته شده توسط میکروسکوپ نیروی اتمی نشان از تجمع و زبری بیشتر نمونه های دارای نانو لوله بود که نشان از تشکیل یک پوسته پلیمری اطراف نانولوله ها داشت.

یکی از راه های افزایش بهره ی سلول خورشیدی، پشته ای وصل کردن سلول های خورشیدی می باشد. سلول خورشیدی پشته ای که در اینجا مورد شبیه سازی و بررسی قرار گرفته است از دو تک سلول تشکیل گردیده که ابتدا این دو تک سلول سیلیکون و 6h-sic که هر کدام بخشی از طیف خورشید در بر می گیرد شبیه سازی شده و پارامترهای الکتریکی و نوری مورد بررسی قرار گرفت و برای افزایش راندمان، باز ترکیبی در سلول رخ می دهد و با کاهش عمل کرد سلول می شود تا حد زیادی بهینه سازی شد