تعادل یکی دیگر از قابلیتهایی است که در حیطه آمادگی قرار دارد و به معنی توانایی عضلات برای حفظ و نگهداری بدن به صورت پایدار می باشد(گائینی و رجبی 1388). کنترل تعادل برای اجرای کلیه مهارت های حرکتی ضروری به نظر می رسد. یکی از فاکتورهای بسیار مهم در ثبات و تعادل، سن و شاخص های آنتروپومتریک نظیر قد، وزن، شاخص توده بدن و اندازه های اندام تحتانی می باشد. از این رو هدف تحقیق، مقایسه توانایی تعادل و ارتباط آن با برخی ویژگیهای آنتروپومتریکی در پسران 7 تا 10 سال شهر یاسوج می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی و همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق را تمام کودکان گروه سنی 7 تا 10 سال شهر یاسوج تشکیل می دادند. نمونه های این تحقیق تعداد 460 نفر بود که به صورت تصادفی خوشه ای و تناسب درصدی از میان تمامی مدارس ابتدایی پسرانه شهر یاسوج و با رعایت اصول اخلاقی تحقیق ، کسب مجوزهای لازم از آموزش و پرورش و با کسب رضایتنامه از والدین کودکان ،انتخاب گردیدند. ویژگی های آنتروپومتریکی شامل: قد، وزن، bmi، طول دستان، طول اندام تحتانی، طول و عرض کف پای آزمودنی ها بود، که اندازه گیری و ثبت گردید، سپس برای سنجش تعادل ایستا و پویا از دو آزمون تعادلی لک لک و راه رفتن پاشنه-پنجه بر روی چوب موازنه استفاده گردید. در تجزیه و تحلیل اطلاعات خام از نرم افزار spss17 و amoss18 استفاده گردید. یافته ها نشان داد که، با افزایش سن در آزمون تعادل ایستا کودکان بهتر عمل کردند و در آزمون تعادل پویا با افزایش سن آزمودنی ها سرعت عمل بهتری داشتند. همچنین، بین سن و شاخص های آنتروپومتریک رابطه مثبت معنی داری وجود داشت. بین سن و اجرای آزمون های تعادل ارتباط معناداری بدست آمد. اما بین شاخص های آنتروپومتریک و تعادل، همچنین بین شاخص های آنتروپومتریک و تعادل با میانجی سن ارتباط معناداری یافت نشد. با توجه به یافته های تحقیق می توان اینگونه نتیجه گرفت که در کودکان سالم گروه سنی 7 تا 10 سال با وجود داشتن شرایط طبیعی سیستم های بینایی، اسکلتی- عضلانی، دهلیزی و حس عمقی؛ ویژگی های آنتروپومتریک فاکتور مهمی برای برهم زدن تعادل محسوب نمی شود. از این رو، با توجه به اینکه کودکان هنوز به بلوغ کامل نرسیده اندو مهارتهای توانایی کنترل تعادل بطور کامل در آنها تثبیت نگردیده؛ بنابراین تغییرات سنی می توانند هم بر روی تعادل ایستاو پویا و هم بر روی ویژگیهای آنتروپومتریک تاثیرگذار باشند.