تلمیح آرایه ای است بدیعی که شاعران و سخنوران به وسیل? آن می توانند معانی بسیار و گسترده را در کمترین کلمات بگنجانند. در مهمترین آثار ادبی جهان، تلمیح بیشترین بار معنایی را بر عهده دارد. در شعر سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، تلمیح یکی از گسترده ترین میدانهای جلوه گری ذوق و اندیش? شاعر را در زمینه های اساطیری، داستانی، تاریخی و مذهبی به خود اختصاص داده است و تاریخ فرهنگی و بار معنایی گفته های گذشته گان را به درون خویش کشیده و ظرافت معنایی سخن او را صد چندان کرده است. در این پژوهش که به صورت توصیفی- تحلیلی بر روی تمام اشعار فارسی شهریار صورت می گیرد، عناصر تلمیحی شعر او استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. از آنجا که دامن? اطلاعات شاعر از تاریخ فرهنگی، ادبی و مذهبی گذشته بسیار وسیع می باشد، عناصر تلمیحی به ویژه تلمیحات مذهبی در شعر او انعکاس بارزی یافته است. البته در برخی موارد، شهریار از عنصر تلمیح برای بیان مقاصد سیاسی و اجتماعی خویش نیز سود جسته است.