کاهش آبدهی و یکنواختی پخش خروجی ها یک مشکل جدی در سیستم های آبیاری قطره ای است که می تواند بر روی هزینه تمام شده، راندمان کاربرد آب، یکنواختی توزیع آب و شرایط کاری سیستم اثر گذار باشد. در این تحقیق به منظور بررسی تاثیر آب شور و مدیریت آبیاری بر میزان گرفتگی قطره چکان های نوار tape آزمایشی در چهار سطح شوری شامل: شاهد (آب رودخانه کارون با شوری s0)، ) s11 + s0)، s2(2 + s0) و s3 (3 + s0) و مدیریت های آبیاری m1 (آبیاری به صورت نیم در میان)، m2 (یک بار با آب شور و یک بار با آب شاهد) و m3(درصد یکسانی از اختلاط آب شور و شاهد) تحت آبیاری گیاه ذرت در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید چمران اهواز در سال 92-1391 اجرا گردید. در طول تحقیق پارامترهای متوسط دبی قطره چکان ها، درصد کاهش دبی، ضریب تغییرات دبی قطره چکان، یکنواختی پخش و ضریب یکنواختی کریستیان سن در 10 نوبت آبیاری محاسبه گردید. نتایج نشان داد که پس از آخرین اندازه گیری قطره چکان های تیمار s3m2با مقدار 40/35 درصد کاهش دبی، بیشترین گرفتگی و تیمار شاهد با مقدار 17/21 درصد کاهش دبی، کمترین گرفتگی را داشتند. نتایج تغییرات میزان آبدهی و سایر پارامترهای یکنواختی پخش نشان داد که هنگام استفاده از آب شور با افزایش شوری آب آبیاری، درصد کاهش دبی افزایش یافت. بکارگیری مدیریت آبیاری در یک شوری یکسان باعث کاهش گرفتگی شد. در بین مدیریت ها، مدیریت m1 با مقدار 10/29 درصد و مدیریت m2 با مقدار 40/35 درصد به ترتیب کمترین و بیشترین درصد کاهش دبی را داشتند.