منطقه مورد مطالعه در فاصله200 کیلومتری شمال طبس (استان یزد) قرار دارد. از نظر تقسیمات زمین شناسی ایران، جزئی از ایران مرکزی بوده و در منتهی الیه شمال شرق بلوک طبس و در زون زبر کوه واقع شده است. در این منطقه توده های گرانیتوئیدی به صورت استوک های پراکنده در مجموعه از سنگهای پرکامبرین و در امتداد زونهای برشی نفوذ کرده اند. ماگماتیسم در این منطقه به پرکامبرین نسبت داده شده است. و سن رادیوژنیک 800 میلیون سال (براساس اظهارات شفاهی هوشمندزاده) برای این ماگماتیسم معرفی گردیده است. در مقیاس صحرایی و هم در مقیاس میکروسکوپی این سنگها به شدت تکتونیزه و خرد شده هستند و سیستم های غالب در این منطقه از نوع مورب لغز می باشد. در مطالعاتی که بر روی 62 نمونه مقطع نازک میکروسکوپی صورت پذیرفت، سنگهای گرانیتی منطقه عمدتاً در رده سنگهای مونزوگرانیت ، گرانودیوریت، گرانیت، کوارتز مونزونیت و سینو گرانیت قرار می گیرند. سنگهای دگرگونی در این منطقه شامل: میکاشیست، گنیس، توفهای اسیدی دگرگون شده، فیلیتها و کربناتهای تبلور مجدد یافته می باشند. همچنین آمفیبولیت در سنگهای گرانیتوئیدی به صورت آنکلاوهای عدسی شکل به قطر تقریبی دهها متر دیده می شود. براساس مطلالعاتی که بر روی آنالیز 26 نمونه سنگی صورت پذیرفت، سنگهای منطقه در ردیف سنگهای کالک آلکالن قرار گرفته اند. از لحاظ تقسیم بندی های ژنتیکی توده گرانیتی مزبور از نوع گرانیت i می باشد. دیاگرام های ژئوشیمیایی این توده دارای ماهیت متاآلومین و دارای پتاسیم بالا می باشد. با توجه به نمودارهای مختلف تمایز محیط تکتونیکی، این توده در گرانیتهایvag) ) و (syn-clog) قرار می گیرد. الگوی تکتونو ماگمایی، حاکی از یک محیط فرورانش در حاشیه خرد قاره ایران مرکزی در زمان پرکامبرین بوده و این فرایند باعث تشکیل یک قوس ماگمایی و حوضه پشت قوس در منطقه شده است؛ حوضه های پشت قوس مجموعه ای ائوژئوسنکلینالی را تشکیل داده و با آتشفشانهای زیردریایی اسیدی در یک محیط کم عمق، موجب تشکیل رسوبات دولومیتی و سنگهای آهکی ماسه ای با تناوبی از توفهای اسیدی (ریولیتی) شده است.