امروزه در طراحی بسیاری از فضاهای شهری گویی بر یک جنبه ی خاص تمرکز گردیده و از سایر عوامل و عناصری که تجربیاتی غنی، منحصربه فرد و چندوجهی را برای کاربرانِ این فضاها فراهم می کنند غفلت شده است. بطور قطع بخشی از این اتفاق، از تفاوتِ در ادراک و اولویت ها میان دو گروهِ دانش آموختگان شهرسازی (طراحان این فضاها) و شهروندان عادی (استفاده کنندگان از این فضاها) ناشی می گردد. در این جا می توان به نقش آموزش های صورت پذیرفته به دانش آموختگان شهرسازی در ایجاد تفاوت های فوق الذکر اشاره کرد و این همان چیزی ست که پژوهش حاضر به کنکاش آن می پردازد. پژوهش پیش رو از طریق شناختِ توجهات فضاییِ دو گروه شهروندان (هدف اول) و دانش آموختگان شهرسازی (هدف دوم) و نیز انجام مقایسه ای تطبیقی مابینِ توجهات فضاییِ این دو گروه، به تبیین و تحلیل تفاوت های مذکور پرداخته (هدف سوم) تا از این رهگذر مشخص سازد آموزش های صورت گرفته در دانشگاه ها چه تاثیری بر درک و توجهات فضاییِ دانش آموختگان رشته شهرسازی داشته است. در پژوهش حاضر به منظور تحلیل داده های گردآوری شده از روش تحلیل محتوا استفاده شده و نتایج تحقیق حاکی از اثر گذاریِ نامتقارن و در برخی مصادیق (افراد) کاریکاتورگونه ی این آموزش ها ست که به طور مشخص می توان بر پُررنگ بودنِ دو گونه از توجهاتْ -دیداری و کالبدی- در ذهن و ادراک دانش جویان، بالاخص دانش جویان درحالِ تحصیل در مقطع کارشناسی اشاره کرد.