چکیده: اساطیر ومفاهیم اسطوره ای،به دلیل عجین شدن بن مایه های کم وپیش آن با ناخودآگاه جمعی،در نزد شاعرانی که دارای نگرش های فلسفی،اجتماعی یا فکری وفرهنگی خاصی هستند،نمود بیشتری دارد.خلیل حاوی از جمله این شاعران است که حجم وسیعی از اسطوره ها رادر اشعار خود به کار برده است.اودر جامعه ای می زیست که جمود،جهل ،نادانی واستبداد و استعمار پذیری ازمهمترین مولفه های آن بود.او در این اوضاع نابسامان اجتماع،با به کارگیری هنرمندانه ی میراث گذشته واسطوره ها،به بیان واقعیت های تلخ جامعه،به بیان دردها ورنج های خود ومردم اطراف خود پرداخت.اساطیری که ریشه در میراث کهن بشریت داشت مانند:تموز،سندباد و...واساطیر دینی که درانجیل وتورات شناخته شده اند مانندإلعازر،مسیح و...،رگه های اصلی اسطوره های به کار رفته توسط خلیل حاوی را تشکیل می دهند.این نوشتار برآن است تا علاوه بر بررسی اسطوره های موجود در دیوان خلیل حاوی،به شکل تحقیق کتابخانه ای،به نحوه ی کاربرد آنها بپردازد.