هدف تحقیق حاضر ، استفاده از توجه بیرونی دیستال و پروگسیمال و یادگیری مشاهده ای در پرتاب دارت بود .روش این تحقیق نیمه تجربی بود .سی وشش دانش آموز دبیرستان که هیچ تجربه ای در پرتاب دارت نداشتند انتخاب شدند . برای جمع آوری داده ها از صفحه پرتاب دارت استفاده شدپس از اندازه گیری توانایی هر فرد در مرحله پیش آزمون که در دو بلوک پنج کوششی اجرا شد نتایج ثبت شده ، آزمودنی ها به سه گروه توجه بیرونی دیستال ، پروگسیمال و کنترل تقسیم شدند و در نهایت نتایج توجه بیرونی دیستال و پروگسیمال اندازه گیری شد ، این اندازه گیری ها بر روی سه گروه دیستال ، پروگسیمال و کنترل اعمال شد نتایج تحلیل واریانس با تکرار سنجش نشان داد که تعامل بین نوع کانون توجه و یادگیری مشاهده ای معنادار نیست . آزمون فرضیه ها در سطح معناداری p?0/01 نشان داد که بین تأثیر دو نوع توجه در سه گروه آزمایشی در اجرای پس آزمون (اکتساب) و آموزن یادداری تفاوت معناداری وجود ندارد . در هر یک از گروهها بین پس آزمون و آمون یادداری تفاوتی مشاهده نشد . در کل ، توجه بیرونی دیستال و پروگسیمال و گروه کنترل هیچ تفاوت معناداری باهم نداشتند . واژه های کلیدی : کانون توجه، تمرکز درونی، تمرکز بیرونی، یادگیری مشاهده ای ، اکتساب، یادداری