هدف: این پژوهش به بررسی اثر درمان شناختی رفتاری بر کاهش نگرانی و مشکلات درونی سازی شده ناشی از روابط آسیب زا دختران و پسران مدارس شبانه روزی پرداخته است . روش: آزمودنی های پژوهش 24 دختر و پسر 18-17 ساله دارای روابط آسیب زا بودندکه از طریق پرونده های مشاوره در کلیه مدارس شبانه روزی انتخاب گردیدند. به طور تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. برای بررسی اثر درمان شناختی رفتاری در کاهش نگرانی و مشکلات درون سازی شده قبل و بعد از درمان شناختی رفتاری از هر دو گروه آزمون نگرانی پن استیت و پرسشنامه خودگزارش آچنباخ گرفته شد و داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری موجب کاهش معنادار نگرانی در گروه آزمایش (001/0p<) نسبت به گروه کنترل شد . همچنین درمان شناختی رفتاری موجب کاهش معنادار مشکلات درون سازی شده در گروه آزمایش (001/0p<) نسبت به گروه کنترل شد. درمان شناختی رفتاری موجب کاهش معنادار افسردگی در گروه آزمایش (001/0 p<) نسبت به گروه کنترل شد .درمان شناختی رفتاری موجب کاهش معناداراضطراب در گروه آزمایش (001/0 p<) نسبت به گروه کنترل شد. نتیجه گیری : درمان شناختی رفتاری باعث کاهش نگرانی و مشکلات درون سازی شده همچون افسردگی و اضطراب در دختران و پسران دارای روابط آسیب زا در مدارس شبانه روزی شد.