صنعت پتروشیمی با گرد هم آوردن تعداد زیادی از صنایع گوناگون و به روز، به ابر صنعت تبدیل شده است و تأثیر بسزایی در به حرکت درآوردن چرخه های اقتصادی کشورها دارد. با وجود این مشکلاتی همچون فشار بازار، تلاش جهت نزدیک کردن عرضه داخلی به تقاضای موجود، تنوع بالای محصولات و مسئله پیوستن به تجارت جهانی صنعت پتروشیمی کشور را دچار چالش نموده است. در این راه یکی از ابزارهای قدرتمند موجود ایجاد هماهنگی و همکاری بیشتر در طول زنجیره های تأمین داخلی و نتیجتاً افزایش توان رقابتی و کاهش هزینه ها می باشد که برای تحقق این امر لازم است تا این ابزار قدرتمند که همان به اشتراک گذاری اطلاعات در زنجیره تأمین می باشد به درستی شناخته شده و منطبق با شرایط حاکم بر صنعت پتروشیمی کشور طراحی و پیاده سازی شود. بومی سازی یافته ها از طریق کارشناسان و متخصصان داخلی می تواند در جهت شناسایی کامل تر یک سیستم به اشتراک گذاری اطلاعات و نیز ارائه چارچوب مطلوب و مورد نیاز صنعت پتروشیمی کشور صورت بپذیرد. این تحقیق ابتدا به بررسی عوامل موثر بر یک سیستم به اشتراک گذاری اطلاعات در بخش تأمین خوراک و محصولات ثانویه می پردازد. ابتدا جامعه آماری مرکب از 100 نفر از مدیران و کارشناسان پتروشیمی مورد بررسی قرار گرفته اند. سپس با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون اسمیرنوف کولموگروف و معادلات ساختاری این فرضیات تست گردیدند. بعد از بررسی، کنکاش و اولویت بندی عوامل موثر بر به اشتراک گذاری اطلاعات، موثرترین زیر عامل تأثیرگذار بر هر پارامتر به اشتراک گذاری اطلاعات مشخص گردیده است. البته متغیرهای دیگری نیز که بر هر پارامتر تأثیرگذار می باشند نیز مشخص گردید و نهایتاً با توجه به نتایج این تحقیق پیشنهاداتی در صنعت پتروشیمی جهت بهبود فرآیند زنجیره تأمین در بخش تأمین خوراک و محصولات ثانویه ارائه شده است.