سابقه و هدف : هیپرپرولاکتینمی یکی از شایع ترین اختلالات آندوکرین بوده که تظاهرات متنوع و گاه شدیدی را ایجاد مینماید. علل مختلفی داشته ولی گاه علت آن مشخص نیست که نوع ایدیوپاتیک نامیده میشود. عوامل متعددی را به عنوان ریسک فاکتور این اختلال در نظر میگیرند که میتوان به اندکس توده بدنی اشاره کرد. از آنجائیکه این ارتباط هنوز به خوبی شناخته نشده و در مطالعات انجام شده ، نتایج متفاوتی بدست آمده بر آن شدیم که در این تحقیق ارتباط بین bmi و هیپرپرولاکتینمی ایدیوپاتیک را بررسی نماییم. مواد و روشها: این مطالعه اپیدمیولوژیک توصیفی بصورت مقطعی و بر روی بیمارانی که با تشخیص هیپرپرولاکتینمی ایدیوپاتیک به کلینیک و بخش داخلی بیمارستان خاتم الانبیا شاهرود مراجعه نموده بودند صورت گرفته که طی آن، اندکس توده بدنی این بیماران با روش و وسائل استاندارد اندازه گیری شده و با اخذ مشخصات دموگرافیک بیماران و ثبت در پرسشنامه اختصاصی هر بیمار، اطلاعات لازم کسب گردید. کلیه اطلاعات وارد رایانه شده و به کمک نرم افزار آماری spss نگارش 16 و آزمونهای مرتبط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این پژوهش p<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: در این مطالعه که بر روی 93 بیمار انجام شد ، مشخص گردید که 2/74% بیماران را متاهلین تشکیل داده و محدوده سنی 29-20 سال با 6/79% شایع ترین گروه سنی بود که بطور معنی داری با سایر گروههای سنی تفاوت داشت. 4/62% بیماران ساکن شهر و مابقی در روستا ساکن بودند. از نظر علت مراجعه، اختلالات قاعدگی با 5/49% موارد، شایع ترین مشکل بود. میانگین bmi کل بیماران برابر با 75/25 کیلوگرم بر متر مربع و گروه میانگینی 30- 1/25 بیشترین فراوانی را داشت. همچنین این مطالعه نشان داد که 5/22% بیماران سابقه تخمدان پلی کیستیک را داشته که میانگین bmi در این گروه 35/25 کیلوگرم بر متر مربع بود. این تحقیق نشان داد که بین bmi بیماران هیپرپرولاکتینمی ایدیوپاتیک و وضعیت تاهل (p<0.01)، گروه سنی بیماران(p<0.03)، سکونت در شهر (p<0.04)، علت مراجعه (p<0.01)، میانگین bmi (p<0.04) و سابقه وجود تخمدان پلی کیستیک و بروز هیپرپرولاکتینمی (p<0.05) ارتباط معنی داری بدست آمده و در خصوص سایر متغیرها ارتباطی یافت نشد. نتیجه گیری: هیپرپرولاکتینمی، بیماری شایع اندوکرینولوژی در خانم های جوان بوده و لذا با توجه به ارتباط مستقیم بین bmi و افزایش پرولاکتین در این رده سنی، می توان استنباط نمود که با کاهش توده بدنی، از شدت افزایش پرولاکتین و عوارض و علائم ناشی از آن کاسته شود. واژگان کلیدی: اندکس توده بدنی، هیپرپرولاکتینمی ایدیوپاتیک، زنان جوان