ناباروری یکی از مسائل و مشکلاتی است که امروزه هزینه های مادی و معنوی زیادی را بر دوش زوجین نابارور قرار داده است. روش انتقال داخل رحمی اسپرم یکی از روش های درمانی برای این گروه از زوجین می باشد. غیرقابل پیش بینی بودن نتیجه این روش ضرورت بررسی و شناسایی عواملی را که بر روی میزان اثربخشی آن تأثیرگذار هستند، دو چندان کرده است. در این پایان نامه هدف، استفاده از تکنیک های داده کاوی برای بررسی عوامل تأثیرگذار بر اثربخشی روش درمانی مورد نظر و ارائه مدلی بهینه برای پیش-بینی نتایج این روش بر اساس داده های زوجین نابارور بیمارستان صارم می باشد. مدل پیش بینی ارائه شده در این پایان نامه، بر اساس الگوریتم ماشین بردار پشتیبان پیشنهاد شده و با بررسی چالش های موجود در این الگوریتم، به ارائه راهکاری نو بر اساس الگوریتم ژنتیک برای رفع این چالش ها و بالا بردن میزان صحت پیش بینی این الگوریتم پرداخته شده است. با به کارگیری این مدل بر روی داده ها علاوه بر بالا رفتن میزان صحت در پیش بینی نتیجه روش درمانی، عواملی که تأثیرگذاری بیشتری در نتایج این روش نیز داشتند، مشخص شد.