کار شایسته که برای اولین بار در سال 1999 توسط رئیس کل سازمان بین المللی کار (ilo ) به صورت ارتقای فرصت هایی برای زنان و مردان به منظور دستیابی به مشاغل سزاوار و کارا در شرایط برابری، امنیت و کرامت انسانی تعریف شد، از جمله مفاهیم جدیدی است که طی سالهای اخیر به ادبیات اقتصاد کار افزوده شده است. این مفهوم به معنای فراتر رفتن از مفاهیم اولیه بازار کار همچون نرخ بیکاری و نرخ مشارکت است. برای طرح سیاست های مناسب و دستیابی به اهداف قابل قبول در این زمینه، ابتدا نیاز است که عملکرد کشورهای مختلف در رابطه با شاخص های کار شایسته سنجیده شود. هدف از این نگاره نیز همین موضوع است. در این نگاره سعی شده با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها، میزان کارایی هر یک از کشورهای تحت بررسی در سال های 1996 و 2010 و در رابطه با کار شایسته سنجیده شود. پس از آن با استفاده از روش تاکسونومی عددی و روش رتبه بندی درختی جایگاه هر یک از این کشورها نسبت به کشورهای مشابه سنجیده شده است. بر اساس نتایج به دست آمده کارایی کشور ایران در ابتدای دوره بررسی، کمتر از واحد بوده و تا سال 2010 نیز افت داشته است. از نظر رتبه نیز کشور ایران رتبه ای نزدیک به میانه و بدتر از آن را داشته است.